Ευεργέτες & Δωρητές
Αδελφοί Α. Γολέμη
Πρόκειται για τους Μιμή (1850;-1915) και Βασίλη Γολέμη.
Γεννήθηκαν στη Λευκάδα και ήταν έμποροι λαδιών και κρασιών, με συναλλαγές στο το Εξωτερικό, κυρίως την Ιταλία και την Αυστροουγγαρία (Τεργέστη και Βιέννη).
Ανέπτυξαν μεγάλη κοινωνική δραστηριότητα στη Λευκάδα και ήταν γνωστοί για τις δωρεές και τις ευεργεσίες τους. Το σπίτι του λέγεται ότι ήταν καταφύγιο των αναξιοπαθούντων.
Διευθύνων νους ήταν ο Μίμης που ήταν πατέρας των: ναυάρχου του ΠΝ Ανδρέα Γολέμη, του αξιωματικού του ΠΝ Βασίλη, του βραβευμένου ιστιοπλόου Πάνου και του ανώτερου υπαλλήλου του ΙΚΑ Γιάννη Γολέμη.
Ο Βασίλης πέθανε στην Αθήνα.
Το 1896 δώρισαν τις εξαιρετικές στολές της ΦΕλ, από τις ωραιότερες και εντυπωσιακότερες που απέκτησε ποτέ ελληνική Φιλαρμονική.
Οι στολές είχαν παραγγελθεί στη τότε Αυστριακή Τεργέστη (ή και στη Βιέννη) και υπολείμματα τους μετά από πολλές επιδιορθώσεις διατηρήθηκαν μέχρι το 1926 περίπου.
Τα ονόματά τους ανεγράφησαν στην τιμητική πλάκα των ευεργετών της ΦΕΛ πολλά χρόνια αργότερα από την προσφορά τους, μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αλέξανδρος Σ. Σολδάτος
Ήταν έμπορος.
Ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΦΕΛ από το 1913 μέχρι και το 1931.
Ανακηρύχθηκε ευεργέτης της Φιλαρμονικής το 1922 μετά από δωρεά, που μαζί με άλλους, έκανε για την αγορά 100 καθισμάτων κινηματογράφου για την αίθουσα εκδηλώσεων της ΦΕΛ.
Αναστάσιος Κοψιδάς
Ο Αναστάσιος (Τάσος) Κοψιδάς γεννήθηκε το 1932 και πέθανε το 2018. Υπήρξε μουσικός, προγυμναστής, υπαρχιμουσικός, αρχιμουσικός και μεγάλος ευεργέτης της ΦΕΛ, καθώς μετά τον θάνατό του άφησε κληρονομιά την οικία του στο σωματείο.
Ίδρυσε για 1η φορά στην ιστορία της ΦΕΛ Μπαντίνα με 28 μικρούς μουσικούς, η οποία εμφανίστηκε στις 14 Αυγούστου 1977 συνοδεύοντας συγκρότημα Μαζορετών από τη Γαλλία στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Φολκλόρ.
Ανδρέας Σταματόπουλος
Γιος του Πέτρου Ν. Σταματόπουλου, ιππότη του τάγματος του Σωτήρος και εμπόρου σιταριού από τη Ρωσία.
Συνέχισε τις εμπορικές επιχειρήσεις του πατέρα του, μαζί με τον αδερφό του Επαμεινώνδα. Ο δεύτερος θέλησε κάποτε να πάρει μέρος σε εκλογική διαδικασία για Δήμαρχο με αντίπαλο τον Πάνο Μπόγδανο. Ένα όμως ατυχές γεγονός τον ανάγκασε να αποσύρει την υποψηφιότητά του και πικραμένος να εγκατασταθεί στην Κέρκυρα.
Ήταν γενικά μια αφανής οικογένεια φιλάνθρωπων και όλοι όσοι συνεργάζονταν μαζί τους ή δούλευαν γι΄ αυτούς είχαν μόνο καλά λόγια να πουν.
Το 1922 που το κτήριο του Γυμνασίου είχε επιταχθεί, για να στεγασθούν οι πρόσφυγες της Μικρασίας, ο Ανδρέας Σταματόπουλος, παρεχώρησε το σπίτι του, στην πλατεία (πρώην Αραβανή) για να στεγασθούν και να μη διακόψει τη λειτουργία του το Γυμνάσιο.
Ανακηρύχθηκε ευεργέτης της Φιλαρμονικής στις 2 Ιουλίου 1894, μαζί με άλλους, γιατί έδωσε το ποσό των 150 δραχμών σε έρανο που διεξήχθη για την αγορά στολών. Στον ίδιο έρανο από 50 δραχμές έδωσαν επίσης ο Επαμεινώνδας Σταματόπουλος, ο οποίος διετέλεσε και ταμίας της ΦΕΛ και ο θείος τους, αδερφός του πατέρα τους Σπύρος Σταματόπουλος.
Αντωνάκης Π. Φίλιππας
Γεννήθηκε στη Λευκάδα γύρω στα 1905. Γιος του Πάνου Φίλιππα και της Σοφίας
Υπήρξε μαθητής της ΦΕΛ και αυτός και τα αδέρφια του, Δημήτρης (βιολί), Νίκος (φλάουτο, μαντολίνο), Σπύρος (μαντολίνο, κιθάρα), Γιάννης (κιθάρα), Κούλα (μαντολίνο) και Αλεξανδρής (φλάουτο, κιθάρα).
Ήταν πτυχιούχος του Μουσικού Λυκείου Αθηνών και το Ελληνικού Ωδείου Αθηνών
Ίδρυσε τη Μαντολινάτα Αθηνών και Χορωδία, το Μουσικό Τμήμα της Εταιρείας Λιπασμάτων και το Μουσικό Τμήμα της Εργατικής Εστίας.
Πρόκειται για το συγγραφέα των δυο τόμων: “Φιλαρμονική Λευκάδος (ιστορική Πορεία 135 χρόνων)” ΕΛΜ, Αθήνα 1985.
Ανακηρύχθηκε ευεργέτης στις 23 Μαΐου 1956 γιατί δώρισε στη μνήμη του αδερφού του Αλεξανδρή (που ήταν σύμβουλος της ΦΕΛ το 1921-1923) το φλάουτο του αδερφού του και άλλα μουσικά είδη.
Επίσης σε πρακτικό της 28ης Απριλίου του 1957 αναφέρεται ως “δωρητής ο συμπολίτης και άριστος μουσικός Αντ. Π. Φίλιππας” για υπηρεσίες στη ΦΕΛ και τη δωρεά ενός επισκευασμένου ευφωνίου (η είδηση αυτή επαναλαμβάνεται και το ΒΗΜΑ της Λευκάδας στις 17 Μαΐου του 1957).
Το εμβατήριο του ρεπερτορίου της ΦΕΛ Δάφνες Μυρτιές, είναι δική του σύνθεση, αφιερωμένη στη ΦΕΛ
Αντώνιος Ε. Τζεβελέκης
Γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 1914 στη Λευκάδα. Ήταν γιος του Ευσταθίου Τζεβελέκη και της Γαλλίδας Ευγενίας Σουμιέν.
Ο πατέρας του και ο ίδιος ήταν άμισθοι πρόξενοι της Γαλλίας στο προξενείο της Λευκάδας. Ο τίτλος μεταβιβάσθηκε και στην κόρη του, Λίζα Τζεβελέκη, μέχρι την κατάργηση του προξενείου στο νησί.
Ανατράφηκε σε αστικό περιβάλλον και τελείωσε την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, με διδασκαλία κατ οίκων. Συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Λεόντειο Σχολή Αθηνών. Άλλες σπουδές δεν έκαμε, Μιλούσε όμως άπταιστα Γαλλικά και Ιταλικά.
Επιστρέφει στη Λευκάδα, όπου ασχολείται με το Ναυτιλιακό γραφείο του πατέρα του. Αλλά η φθίνουσα πορεία του λιμανιού της Λευκάδας μετά την Κατοχή, επέβαλε την ανάγκη της μεταφοράς των δραστηριοτήτων του Γραφείου στην Ελευσίνα. Το διατήρησε μέχρι το 1953-54.
Σταμάτησε εντελώς τη δραστηριότητά του, ως ναυτιλιακός πράκτορας, από τη στιγμή που αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στη μεγάλη του ιδέα, που ήταν η προβολή της Λευκάδας, ως ένα αξιόλογο νησί του Ιονίου με μεγάλη πολιτιστική και πνευματική κληρονομιά. Αυτό το όνειρο απορρόφησε από δω και πέρα τον ίδιο και την οικογένειά του, γεμίζοντας τη ζωή του με μια Λευκάδα αναγεννημένη.
Παντρεύτηκε, την Ελένη, το γένος Κουμάκη, γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη, το 1946. Γυναίκα με δυνατή προσωπικότητα, μοιράστηκε από την πρώτη στιγμή τα όνειρά του και την αγάπη του για τη Λευκάδα. Υπήρξε σπουδαίος πνευματικός άνθρωπος. Έγραφε και μιλούσε θαυμάσια την ελληνική γλώσσα εκτός από τις: Γαλλική – Αγγλική – Ιταλική – Γερμανική που επίσης έγραφε και μιλούσε απταίστως. Παράλληλα ασχολούνταν με τη λογοτεχνία, γράφοντας κυρίως ποίηση. Επίσης φοίτησε και απεφοίτησε από τη Σχολή Ξεναγών. Ακολούθησε το επάγγελμα της ξεναγού με μεγάλη επιτυχία. Η κόρη τους, η Λίζα Τζεβελέκη, ξεναγός το επάγγελμα, παντρεμένη με τον Διονύση Τζεβελέκη.
Το 1952 εκλέγεται για πρώτη φορά πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου των Λευκαδίων Αττικής “Η Αγία Μαύρα” που την περίοδο 1952 – 1967 χαρακτηρίζεται με πρόεδρο τον Α. Τζεβελέκη αρχίζει μια νέα πορεία. Εκδίδει μηνιαίο έντυπο “Δελτίον πληροφοριών και πνευματικής επικοινωνίας Λευκαδίων”.
Το 1954 ο Σύλλογος κάνει δεκτή την πρότασή του να καθιερωθούν στη Λευκάδα, τον μήνα Αύγουστο, Γιορτές αφιερωμένες στον Λόγο και στην Τέχνη.
Μαζί με το Σύλλογο Λευκαδίων Αττικής προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους ο Δήμος Λευκάδας, ο Ορφέας, η Φιλαρμονική Εταιρεία και άλλοι κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς του τόπου.
Το 1958, ο Αντώνης Τζεβελέκης ιδρύει την Εταιρεία Λευκαδίων θεμάτων και παράλληλα εκδίδει και έντυπο της Εταιρείας με την επωνυμία “Λευκαδίτικα”.
Το 1962 αποτελεί σταθμό για τις “Γιορτές Λόγου και Τέχνης”, διότι έρχεται να προστεθεί και το “Φεστιβάλ Λαϊκών Χορών και Τραγουδιών”, το “Φολκλόρ”.
Ο Αντώνης Τζεβελέκης εκλέγεται πρόεδρος του Συλλόγου Λευκαδίων για τελευταία φορά την περίοδο 1976-1978 διότι τα πρώτα σημάδια κλονισμού της υγείας του έκαμαν την εμφάνισή τους.
Ο “Σύλλογος Λευκαδίων”, σε πανηγυρική συνεδρίαση, τον ανακήρυξε Επίτιμο Πρόεδρο.
Ο θεσμός των Γιορτών εδραιωμένος πια ακολούθησε το δρόμο του. Οι δραστηριότητες του Α. Τζεβελέκη δεν περιορίστηκαν μόνο στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης και “Φολκλόρ” στη Λευκάδα. Παράλληλα οργάνωσε πλήθος εκδηλώσεων: Συνέδρια, διαλέξεις, Λευκαδίτικες Βραδιές, το κόψιμο της Πίτας του Συλλόγου κάθε χρόνο, τη Γιορτή της Μεγαλόχαρης στο Χολαργό, τον αποκριάτικο χορό του Συλλόγου που από παράδοση για το “Σύλλογο Λευκαδίων της Αττικής”.
Ο Αντώνης Τζεβελέκης ήταν από τους λίγους Έλληνες που τιμήθηκαν από το Γαλλικό κράτος με τη διάκριση Γραμμάτων και Τεχνών μεσαίας και ανώτατης κλάσης.
Οι πρώτες δυσκολίες που παρουσιάστηκαν σε σχέση με την υγεία του, τον ανάγκασαν να αλλάξει κάπως τις συνήθειες του.
Στα τέλη του Φλεβάρη του 1989 μια κρίση εγκεφαλικού επεισοδίου ανάγκασε την οικογένειά του να τον μεταφέρει στο Νοσοκομείο “Παμμακάριστος” όπου άφησε την τελευταία του πνοή στο ίδιο Νοσοκομείο που άφησε την τελευταία του πνοή και ο Άγγελος Σικελιανός.
Ανακηρύχθηκε Ευεργέτης στις το 1976
Αριστείδης Β. Κατωπόδης
Γεννήθηκε στην Λευκάδα το 1933. Τελευταίο παιδί του Βασίλη Κατοπώδη, βυρσοδέψη. Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο Λευκάδας όπου είχε καθηγητές τους εξαίρετους εκπαιδευτικούς Πάνο Ροντογιάννη, Νίτσα Παπαδάκη, Πανταζή Κοντομίχη, Ξενοφώντα Περδικάρη κα.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στην φυσικομαθηματική σχολή το διάστημα 1955 – 1960.
Ως φοιτητής έλαβε μέρος στους φοιτητικούς αγώνες ως εκλεγμένο μέλος του φοιτητικού συλλόγου της φυσικομαθηματικής σχολής για την βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας και την καθιέρωση του φοιτητικού εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες για πρώτη φορά.
Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στην μέση εκπαίδευση.
Προσέφερε τις υπηρεσίες του ως πρόεδρος στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας ενώ επί μια δεκαετία συμμετείχε ενεργά στην λειτουργία της κινηματογραφικής λέσχης Λευκάδας.
Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την ζωγραφική και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Λάτρης της κλασικής μουσικής, παθιασμένος βιβλιόφιλος, μανιώδης ερασιτέχνης ψαράς και σπουδαίος χιουμορίστας!
Γεώργιος Κ. Μαχαιράς
( 1845-1926*)
Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια εμπόρων σιτηρών από τη Ρωσία.
Πρώτη του σύζυγος ήταν η Χρυσούλα-Βικτώρια Τζώρτζη Καλκάνη και δεύτερη η Κερκυραία Ευριδίκη Βασ. Δαμύρη, μητέρα του γνωστού Λευκαδίτη ιστορικού Κωνσταντίνου Γ. Μαχαιρά.
Διετέλεσε βουλευτής Κέρκυρας (για την επαρχία Λευκάδας) από 1875 και συμμετείχε στην Ζ. Περίοδο από 18 Ιουλίου 1875 μέχρι 17 Ιουλίου 1879.
Διετέλεσε επίσης δήμαρχος Λευκάδας το 1891 και το 1899. Θεωρείται ένας πολύ πετυχημένος δήμαρχος: φρόντισε την καθαριότητα, τον φωτισμό και το “πράσινο” της πόλης.
Ο Π. Κουνιάκης στο “Η νήσος Λευκάς” (σελ. 71) τον αναφέρει ως “Λαοφιλή Ευπατρίδη“.
Γράφει συγκεκριμένα: “Εξωραΐσθη η κεντρική λιθόστρωτος Πλατεία προς τη δυτικήν πλευράν αυτής δια ξύλινων κιγλίδων εντός δε του χώρου εφυτεύθησαν διάφορα άνθη κατεδαφισθείσης της εκεί λίθινης κλίμακος, …. Εξωραΐσθη ο παραλιακός ανθών της πόλεως. Επισκευάσθησαν τα ρείθρα των οδών, το Υδραγωγείον …. Ανηγήρθησαν εις διάφορα μέρη ουρητήρια … Επισκευάσθη το μικρό θεατράκι της πόλεως…”
Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδας και γενναιόδωρος δωρητής της από το 1895 μέχρι το 1902. Επί των ημερών του αγοράσθηκαν καινούρια όργανα, έπιπλα και στολές.
Ως Δήμαρχος της Λευκάδας διέθεσε το μισθό του στην Φιλαρμονική.
Ήταν επίσης παθιασμένος φιλόμουσος, έπαιζε διάφορα μουσικά όργανα και συχνά διεύθυνε και την ορχήστρα της.
Για τη θερμή του υποστήριξη στη Φιλαρμονική, ο αρχιμουσικός Ουμπέρτο Πέργκολα του αφιέρωσε στις 10/09/1895 τη σύνθεση του “Εμβατήριον Νίκης” με την αφιέρωση “Τω αξιοτίμω κυρίω Γεωργίω Μαχαιρά, Δημάρχω Λευκάδος“.
Το όνομά του, ως ευεργέτης της ΦΕΛ, τοποθετήθηκε σε τιμητική πλάκα, μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1893 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρίας.
Το 1926 τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και υπήρξε και Πρόξενος της Αυστρίας.
*Στο “Φιλαρμονική Λευκάδος – Ιστορική Πορεία 135 χρόνων” του Αντ. Π. Φίλιππα, Αθήνα 1985, α΄ τόμος, σελ. 212, αναφέρεται ως έτος του θανάτου του το 1922.
Δημήτριος Π. Φατούρος
Γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1907 στην Εύγηρο. Είναι το μοναδικό παιδί του Πέτρου Φατούρου και της Θεοδώρας, κόρης του Σπύρου Δελαπόρτα ή Μανιάκη, που κατάφερε να επιβιώσει.
Τα αδέρφια του, Δημήτριος, Μαριώ, Ελένη και Σπύρίδων πέθαναν όλα σε βρεφική ηλικία.
“Του 1907 εγενήθη υιός μας, την 17 Φεβρουαρίου, ημέραν Σάββατον, με το χάραμα της αυτής ημέρας. Εβαπτήσθη παρά του Νικολάου Φατούρου ποτέ Θεοδώρου (ή Μπουτογιώνη) την 25 Φεβρουαρίου Ε.Ε. ημέρα Απόκρεως και το όνομα αυτού Δημήτριος. Ο Γάμος αυτού έγινε 16 Οκτωβρίου του 1922“
Μ’ αυτές ακριβώς τις λέξεις, διατηρώντας την ορθογραφία τους, ο Πέτρος Φατούρος περιγράφει τη γέννηση, τη βάφτιση και τον γάμο του δεκαπεντάχρονου (!) γιου του, Δημήτρη με την Μαρία, κόρη του Αριστείδη Σπ. Φατούρου-Γεωργαλάκη, που γεννήθηκε στην Εύγηρο το 1904 και πέθανε στη Λευκάδα τις 22 Ιανουαρίου 1985 σε ηλικία ετών 81, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια.
Ο Δημήτρης (Μήτσος) Φατούρος ήταν δικηγόρος και πέθανε στα Ιωάννινα στις 23 Μάρτη 1995 σε ηλικία 88 χρόνων. Κηδεύτηκε στη Λευκάδα. Ο θάνατός του προήλθε από καρδιακή κάμψη λόγω γήρατος.
Απέκτησε πέντε παιδιά, την Ελένη, την Ερρικέτη, τον Θρασύβουλο, τη Θεοδώρα-Νίκη (Ρούλα), και την Πετρούλα
Ο Δημήτρης Φατούρος αναδείχθηκε κοινωνικά, επαγγελματικά και πολιτιστικά στην πόλη της Λευκάδας, υπήρξε καλός δικηγόρος και οικογενειάρχης, και αγαπητός στην κοινωνία όπου ζούσε.
Ήταν εξαιρετικά μορφωμένος, εγκυκλοπαιδικά, ιστορικά, πολιτικά, νομικά και πολιτιστικά. Εκτός των βιβλίων της επιστήμης του, μελέτησε σε βάθος και συμπλήρωσε παραπάνω από 2.000 βιβλία στη βιβλιοθήκη του.
Εξέδωσε βιβλίο για τη ζωή του “Η Ζωή μου, Λευκάδα,1986 και διάφορες άλλες μικρογραφίες.
Πήγε στα Δημοτικά Σχολεία της Ευγήρου, του Μαραντοχωρίου, και δύο τάξεις (Α ́ και Γ ́) στην πόλη της Λευκάδας. Τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο Βασιλικής (1921-1922) μετά από τριετή φοίτηση, και το 1922, σε ηλικία 15 ετών, παντρεύτηκε.
Με επιτυχείς εισιτήριες εξετάσεις εισήλθε στο τετρατάξιο Γυμνάσιο Λευκάδας και αποφοίτησε μετά από κανονική τετραετή φοίτηση το σχολικό έτος 1926-1927.
Για την προσφορά του στην πόλη, ο Δήμος Λευκάδας έδωσε στον δρόμο που περνά πίσω από το σπίτι του στην ανατολική παραλία Λευκάδας το όνομα “Οδός Δημητρίου Φατούρου”
Το 1927, με εισιτήριες εξετάσεις γράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, και την επόμενη χρονιά, μετά από τέσσερεις μήνες θητείας, απολύθηκε από το Ναυτικό με την ιδιότητα του Προστάτη.
Το 1928 μεταγράφηκε από τη Φιλοσοφική Σχολή στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διά λόγους οικονομικούς, γιατί η Νομική Σχολή δεν υποχρέωνε την παρακολούθηση των μαθημάτων, κι έτσι μπορούσε να βρίσκεται στην Εύγηρο κοντά στους γέρους γονείς του, τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, να μελετά, να κάνει τον γεωργό και να πηγαίνει στην Αθήνα 2-3 φορές τον χρόνο για να δίνει εξετάσεις.
Το 1933 έλαβε το πτυχίο της Νομικής Σχολής.
Αμέσως μετά έκανε έναν χρόνο πρακτική άσκηση στον δικηγόρο Λευκάδας Αναστάσιο Σκιαδαρέση. Διορίστηκε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Λευκάδας και γράφηκε στο Μητρώο Μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας το 1934.
Το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πόλη της Λευκάδας και άνοιξε δικηγορικό γραφείο στο οίκημα Νίκου Γρηγόρη, όπου διατήρησε μέχρι συνταξιοδοτήσεως, την 1η Ιουλίου 1975, δηλαδή επί σαράντα ένα και πλέον χρόνια.
Ανέλαβε διάφορες θέσεις, όπως Νομικός Σύμβουλος της ΑΤΕ στη Λευκάδα, Διευθυντής και Νομικός Σύμβουλος της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδας – στην οποία παρέμεινε μέχρι της εξαγοράς της από τη ΔΕΗ το 1960 – Πρόεδρος του ΚΤΕΛ, του Παγοποιείου, μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Προστασίας Ελαιοπαραγωγής, του Λιμενικού Ταμείου, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας, δικηγόρος του δημοσίου και πολλές άλλες.
Ωστόσο, η μεγάλη του συνεισφορά του στη Λευκάδα ήταν η ενασχόλησή του με τα πολιτιστικά σωματεία της πόλης. Το 1951 εκλέγεται Σύμβουλος και το 1952 εκλέγεται Πρόεδρος του Μουσικού-Φιλολογικού Ομίλου ΟΡΦΕΥΣ.
Υπό την Προεδρία του ο Ορφέας οργάνωσε στη Λευκάδα τις πρώτες Γιορτές Λόγου και Τέχνης. Μεταξύ άλλων προγραμματισμένων εκδηλώσεων, εκλήθη ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου Σωκράτης Καραντινός και ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου, για να ανεβάσουν σε μια κοιλάδα των Σφακιωτών Λευκάδας το θεατρικό έργο του Λευκάδιου λογοτέχνη και δικηγόρου Αθηνών Νικόλαου Γ. Κατηφόρη, “Φωτεινός”, διασκευή του ομώνυμου ποιήματος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Το έργο, με την αντίδραση δεξιών παραγόντων της πόλεως και την άκαμπτη στάση του δικηγόρου Κώστα Σερεπίσου, που το έκριναν κομμουνιστικό, δεν παίχτηκε, και όλες οι προετοιμασίες σε έμψυχο και άψυχο υλικό χάθηκαν, παρά τη σύμφωνη γνώμη του Νομάρχη Λευκάδας Κωνσταντίνου Μπλέρη και του εγγονού του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Η ματαίωση του έργου και της όλης προσπάθειας του ΟΡΦΕΑ κρίθηκε προσβλητική, και γι’ αυτό τον λόγο παραιτήθηκε ολόκληρο το Δ.Σ. του ΟΡΦΕΑ. Συγχρόνως γίνεται εκλογή νέου Δ.Σ. και επανεκλέγεται Σύμβουλος.
Το 1962 ξεκινά και το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ της Λευκάδας με εμπνευστή και δημιουργό τον Αντώνη Τζεβελέκη, φίλο, συνεργάτη και κουμπάρο του Δ. Φατούρου..
Από το 1958-1964 διατελεί Πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδος. Την υπηρέτησε και σαν αντιπρόεδρος, και μέλος του Δ. Σ.
Στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης του 1964, στις οποίες τραγούδησε η Μαρία Κάλλας και παρευρέθη ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ήταν Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής των Γιορτών και το 1965 Αντιπρόεδρος.
Ασχολήθηκε με την πολιτική σε τοπικό επίπεδο, ως στέλεχος της Ένωσης Κέντρου και του ΚΟΔΗΣΟ ενώ κατείχε πολλές πολιτικές θέσεις, όπως Πρόεδρος της Επιτροπής Πανδημοκρατικού Μετώπου Λευκάδας (1945), της Επιτροπής για την Αβασίλευτη Δημοκρατία (1974) κ.λπ.
Στις πρώτες δημοτικές εκλογές μετά τη Δικτατορία (1975) είχε αποφασίσει να κατέλθει ως υποψήφιος Δήμαρχος με δικό του ψηφοδέλτιο. Παραιτήθηκε από την υποψηφιότητα αυτή, όταν δεν εξασφάλισε την υποστήριξη των κομμάτων ως ακομμάτιστου υποψήφιου Δημάρχου.
Ανακηρύχθηκε Ευεργέτης της ΦΕΛ για την προσφορά του το 1976
Διονύσιος Ιωαν. Καρύδης
Ομογενής από την Αμερική, Μεγαλέμπορος
Ανακηρύχθηκε Ευεργέτης στις 12 Σεπτεμβρίου 1975
Διονύσιος Μοντεσάντος
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Ευστάθιος Τζεβελέκης
Ήταν ο πατέρας του Αντώνιου Τζεβελέκη.
Ήταν ηπειρωτικής καταγωγής και ανήκε στην τάξη των εμπόρων με μεγάλη δραστηριότητα σε είδη ξυλείας, κρασιού και λαδιού. Είναι μάλιστα, ο πρώτος Λευκαδίτης έμπορος που αναφέρεται στο “Who is Who”, που εκδίδεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Επιπλέον είναι αντιπρόσωπος των Ναυτιλιακών εταιρειών «Αντριάτικα» και «Λόιντ Τριεστίνο».
Ο πατέρας του και ο ίδιος, ήταν άμισθοι πρόξενοι της Γαλλίας στο προξενείο της Λευκάδας. Ο τίτλος μεταβιβάσθηκε μέχρι και στην εγγονή του, Λίζα Τζεβελέκη, έως ότου καταργήθηκε το προξενείο στο νησί.
Η σύζυγός του και μητέρα του Αντωνίου, ήταν η Γαλλίδα Ευγενία Σουμιέν.
Το σπίτι του, ένα διώροφο με νεοκλασικά στοιχεία, δεσπόζει με την πρόσοψή του στην παραλία της Λευκάδας. Στην αρχή υπήρχε μόνο το ισόγειο, που στέγαζε τις επιχειρήσεις. Από το 1914 πήρε την τελική μορφή και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα, το σπίτι με “τα 17 παραθύρια”, φράση που συνήθιζε η Ευγενία Σουμιέν.
Η ενασχόλησή του με τη Φιλαρμονικής πιθανόν ξεκινά από το 1913.
Το 1920 η ΦΕΛ εγκαταστάθηκε σε οίκημα του (ιδιοκτησία στη συνέχεια των Ευτ. και Ζαχαρούλα Μαυρομάτη), χρονιά ιδιαίτερα καλή, καθώς αγοράστηκαν και νέα όργανα (ο Ευστάθιος. Τζεβελέκης ήταν μέλος του ΔΣ).
Ανακηρύχθηκε ως ευεργέτης της ΦΕΛ το 1922 , γιατί μαζί με άλλους και πέρα των άλλων δωρεών του, χάρισαν στη ΦΕΛ πάνω από 100 καθίσματα κινηματογράφων.
Ζαχαρίας Κατωπόδης
Γεννήθηκε το 1910 και πέθανε το 1992.
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φαρσέρ της παλιάς εποχής της Λευκάδας. Πρωταγωνιστούσε στα μεγάλα γλέντια στο Πάνθεον και στο Καρναβάλι. Κυκλοφορούν πάμπολλες ιστορίες-φάρσες που τον έχουν πρωταγωνιστή.
Είχε δυο γιους επιχειρηματίες στη Λευκάδα, τον Γιάννη και τον Βαγγέλη (δερματέμπορος και ιδιοκτήτης του Porto Galini), οι οποίοι δεν ζουν πια.
Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και Πρόεδρος της Φιλαρμονικής το 1974.
Ανακηρύχτηκε ευεργέτης της ΦΕΛ στις 25 Νοεμβρίου 1974.
Ιωάννης Α. Βαλαωρίτης
(17 Ιουνίου 1855- 16 Μαρτίου 1914)
Νομικός, τραπεζίτης, φιλόμουσος, λάτρης της θάλασσας, της φιλολογίας και των τεχνών, με έντονη κοινωνική δραστηριότητα.
Γεννήθηκε στην Λευκάδα και ήταν γιος του εθνικού ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη και της Ελοΐζας -Ρόζας-Άννας Τυπάλδου-Πρετεντέρη, κόρης του Αιμίλιου Κ. Τυπάλδου Πρετεντέρη, καθηγητή ναυτικού δικαίου, ιστορίας και γεωγραφίας στη Ναυτική Ακαδημία της Βενετίας.
Φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Λευκάδας (με καθηγητές τον Ιωάννη Σταματέλο, Ιωάννη Κλήμη και Νικόλαο Ιερώνυμο) και στο Γυμνάσιο της Κέρκυρας.
Το 1872 αρχίζει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ΄ όπου απεφοίτησε το 1877.
Αμέσως επιστρέφει στη Λευκάδα για να αναλάβει τις οικογενειακές υποθέσεις και να συνδράμει τον άρρωστο πατέρα του. Συμμετέχει στον ένοπλο επαναστατικό κίνημα για την απελευθέρωση της Ηπείρου.
Στις 14 Σεπτεμβρίου ορίζεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δικηγόρος των Δικαστηρίων της Λευκάδας και ξεκινά τη καριέρα του στο νησί . Ασχολείται παράλληλα με τη φιλολογία.
Το 1879 γίνεται μέλος του αδελφάτου του Δημοτικού Νοσοκομείου Λευκάδας, επί Δημαρχίας Ε. Σταματόπουλου. Την ίδια χρονιά πεθαίνει ο πατέρας του Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Το 1881 εγκαθίσταται στην Αθήνα με σκοπό την επαγγελματική του σταδιοδρομία και εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο του Ξενοφώντα Ψαρρά. Παράλληλα θα ασχοληθεί και με τη δημοσιογραφία και θα διατελέσει ανταποκριτής στην Αθήνα του λονδρέζικου πρακτορείου Center News Agency.
.
Το 1890 στις 6 Απριλίου προσλαμβάνεται ως Γενικός Γραμματέας (διευθυντής του Τμήματος Γραφείου) στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας.
Το 1891 παντρεύεται τη Ζωή Μουρούζη, κόρη των Κων/νου Μουρούζη, γόνου φαναριώτικης οικογένειας και της Ελένης Μαυρομιχάλη, εγγονής του Πετρόμπεη.
Την ίδια χρονιά συμμετέχει με τους Ξεν. Ψαρρά, Αλκ. Κρασσά, Ιωάν. Ευταξία, Διον. Στεφάνου και Αχ. Αγαθόνικο στην Επιτροπή για τη σύνταξη του Αστικού Κώδικα, ενώ θα συμμετέχει και στην Επιτροπή για τη σύνταξη του Ιόνιου Κώδικα. Γεννιέται ο πρωτότοκος γιος του, Αριστοτέλης.
Το 1892 γεννιέται και ο γιος του Κωνσταντίνος, πατέρας του ποιητή Νάνου Βαλαωρίτη.
Το 1895 έγινε υποδιοικητής της Εθνικής τράπεζας. και γεννιέται η κόρη του Ελοϊσία. .
Το 1900 με την υποστήριξη του Ιωάννη Βαλαωρίτη ιδρύεται στη Λευκάδα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας με πρώτο διευθυντή τον Α. Γιαλινά.
Το 1901 χάνει τη μητέρα του.
Το 1902 γεννιέται η κόρη του Ελένη, μετέπειτα σύζυγος του πολιτικού Φίλιππου Δραγούμη και μητέρα του Μάρκου Δραγούμη, μουσικολόγου και της Ζωής, σύζυγος Ιωάννη Μαζαράκη.
Αυτή τη χρονιά ο Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Στέφανος Στρέιτ, υποδεικνύει ως διάδοχό του των Ιωάννη Βαλαωρίτη.
Το 1904 γίνεται Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και το 1906 Πρόεδρος.
Το 1907 ορίζεται Πρόεδρος της νεοϊδρυθείσας Νέας Εταιρείας της Διώρυγος της Κορίνθου και μέλος της Εξελεγκτικής και Χρηματικής Διαχειρίσεως της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (Μεσολυμπιάδα Αθηνών 1906).
Με δική του επιμέλεια και του Γ. Δροσίνη κυκλοφορεί από τη Βιβλιοθήκη Γρ Μαρασλή η τρίτομη μνημειώδης Έκδοση “Αριστοτέλους Βαλαωρίτου, Βίος και έργα”.
Το 1908 ανακηρύσσεται ευεργέτης του Συλλόγου Γυμνασίου Λευκάδας.
Την ίδια χρονιά σαν Εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Συνδιάσκεψη της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης στο Παρίσι, υπογράφει την πρόσθετη νομισματική σύμβαση μεταξύ Ελλάδας, Βελγίου, Ιταλίας και Ελβετίας
Το 1910 εκλέγεται πληρεξούσιος (βουλευτής) Λευκάδας στην πρώτη διπλά Αναθεωρητική Βουλή και στις 4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους η Φιλαρμονική Εταιρείας Λευκάδας, υπό την προεδρεία του Ιωάννη Κατηφόρη τον ανακηρύσσει ευεργέτη για την υλική και ηθική αρωγή του. Διέθεσε τον μισθό του υπέρ της Φιλαρμονικής και υπέρ της Ι.Μ. Φανερωμένης.
Το 1911 αντικατέστησε στην θέση του προέδρου τον απερχόμενο Στέφανο Στρέιτ.
Στις 16 Μαρτίου 1914 σκοτώθηκε σε σύγκρουση του ατμόπλοιου “Ποσειδών” με το σκάφος, ιδιοκτησίας Λεωνίδα και Μαρή Εμπειρίκου, στο οποίο επέβαινε ανοιχτά του Πειραιά. Ήταν και το μοναδικό θύμα. Κηδεύτηκε την επόμενη ημέρα στην Αθήνα με εξαιρετικές τιμές και παρέστη σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο και άλλοι πολιτικοί.
Το 1914 μετά από απόφαση του Δ. Επιτροπής της ΦΕΛ εντοιχίστηκε μαρμάρινη πλάκα με χρυσά γράμματα και το όνομα του Ιωάννη Βαλαωρίτη, ως ευεργέτη της ΦΕΛ.
Υπήρξε τακτικό μέλος:
- του Φιλολογικού Συνδέσμου “Παρνασσός”
- του Ομίλου των Φιλόπλων
- της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας
- της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας
- του Ιππικού Συλλόγου
- της Φιλαρμονικής Εταιρείας Αθηνών
- της Αθηναϊκής Λέσχης
- της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Αθηνών
- της Καλλιτεχνικής Ένωσης Αθηνών
- του Συλλόγου προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων
- της Εταιρείας της υπέρ των πατριών Αμύνης
- της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας
- της Φιλανθρωπικής Ενότητας Ηπειρωτών εν Αθήναις
- του Ναυτικού Ομίλου
Υπήρξε τακτικό μέλος, μέλος του ΔΣ ή διετέλεσε Γ.Γ, αντιπρόεδρος ή πρόεδρος:
- της Εταιρείας Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας
- της Εταιρείας Σιδηρόδρομοι Βορειοδυτικής Ελλάδος
- της Εταιρείας των Μεσημβρινών Σιδηροδρόμων της Ελλάδος
- της Εταιρείας του Σιδηρόδρομου Πύργου-Κατακώλου
- της Ελληνικής Εταιρείας της Διώρυγας της Κορίνθου
- του Μετοχικού Ταμείου των Πολιτικών Υπαλλήλων
- της Εταιρείας του απ΄ Αθηνών εις Πειραιά Σιδηροδρόμου
- της Στατιστικής Εταιρείας της Ελλάδος
- της Ελληνικής Βιοτεχνικής Εταιρείας
- της Εταιρείας των Σιδηροδρόμων Πειραιώς, Αθηνών, Πελοποννήσου
- της Τράπεζας της Ανατολής
- της Τράπεζας των Αθηνών
- της Ελληνικής Γεωργικής Εταιρείας
- της Επιτροπής Ελέγχου και Συγκρότησης του γεωργικού Ταμείου Θεσσαλίας
- της Επιτροπής Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών
- της Νέας Εταιρείας Διώρυγος της Κορίνθου
- του Εμπορικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά
- της Εταιρείας Διαχειρίσεως των εις την Υπηρεσίαν του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους Υπεγγύων Προσοδών
- Πληρεξούσιος απεσταλμένος της Ελληνικής Κυβέρνησης για την διαπραγμάτευση εθνικού δανείου στην Γαλλία και την Αγγλία
Παρασημοφορήσεις:
- Αργυρός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος
- Χρυσός Σταυρός των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος
- Παράσημο της γαλλικής Λεγεώνα της Τιμής
- Σταυρός των ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος
- Μεγαλοσταυρός του Ιταλικού Στέμματος
- Αναγορεύεται Ιππότης του Πανάγιου Τάφου – Χρυσός Σταυρός με Τίμιο Ξύλο
- Μεγαλοσταυρός του Τάγματος του Λεοπόλδου Β΄
- Σταυρός των Ανωτέρων Ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος
Συγγραφικό έργο:
Πολυγραφότατος έχει συγγράψει πολλά άρθρα, εκθέσεις και μελέτες, κάποια από τα οποία είναι αδημοσίευτα.
Αφορούν σε Νομισματικά και Τραπεζικά Θέματα, Μεταφορές, Νομικά θέματα, αλλά σχετίζονται και με την Ιστορία, τη Φιλολογία και τη Λογοτεχνία.
Διέθετε επίσης ένα αξιόλογο Αρχείο Χειρογράφων που αφορούν στη συγγραφή έργων ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, στη μελέτη “Περί Νομισμάτων”, στη νομισματική Σύμβαση του 1908, σε σχεδιασμό άρθρων για το νόμισμα κλπ που φυλάσσεται στο Ε.Λ.Ι.Α (Αρχείο Οικογένειας Βαλαωρίτη, Αρχείο Οικογένειας Ιωάννη Βαλαωρίτη)
Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια από τα έργα του:
- (Ιστορικό) : “Μια σελίς Ελληνοϊταλικής ιστορίας” (1901), Χειρόγραφο 25 σελίδων για την μητέρα του και την οικογένειά της, γραμμένο με αφορμή τον θάνατό της (1901)
- Ιστορία της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος 1842-1902, έκδ. Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, τόμος Α. μέρος α΄, Τυπογραφείο Αν. Κωνσταντινίδη, Αθήνα 1902 (επανεκδόσεις 1980, 1988)
- “Η Διώρυξ της Κορίνθου. Το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον” Τυπ. Π.Δ. Σακελλαρίου, Αθήνα 1906
- “Εν δάκρυ επί του τάφου του προσφιλούς ημών φίλου Φιλίππου Α. Βλαντή, θανόντος εν Λευκάδι τη 22 Μαΐου 1876” Αθήνα 1876
- “Αριστοτέλους Βαλαωρίτου, Ποιήματα” (επιμέλεια με τον Μιχ. Π. Λάμπρο) Τόμ. Α΄ & Τόμος Β΄ Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1891 (επανέκδοση:1903, εκδ. Φέξης)
- “Αριστοτέλους Βαλαωρίτου, Βίος και έργα” (επιμέλεια με τον Γ. Δροσίνη) Βιβλιοθήκη Μαρασλή, τυπ. Π.Δ. Σακελλαρίου, 3 τόμοι, Αθήνα 1907.
Πηγή:
Ιωάννης Α. Βαλαωρίτης 1855-1914 Διοικητής Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος 1911-1914, Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 2000
Ιωάννης Γερ. Πολίτης
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Ιωάννης Σ. Σολδάτος
Γεννήθηκε το 1882 στη Λευκάδα και πέθανε το Μάιο του 1960 στην Αθήνα. Ήταν έμπορος.
Άφησε στη ΦΕΛ την υψηλή κυριότητα ενός καταστήματος στη συνοικία του Αγίου Μηνά, με “δουλεία επικαρπίας” υπέρ της γυναίκας του Θεώνης Ι. Σολδάτου. Μετά το θάνατο της, το κατάστημα θα περιέλθει στην πλήρη κυριότητα της ΦΕΛ, με την υποχρέωση η ΦΕΛ να καταβάλει κάθε χρόνο στην Εκκλησία των Εισοδείων το νοίκι δυο μηνών απ΄ το ακίνητο αυτό.
Η ΦΕΛ αποδέχτηκε την κληρονομιά στις 4 Μαΐου του 1960 και τον ανακηρύσσει Μεγάλο Ευεργέτη και αποφασίζει να αναγραφεί το όνομα του με χρυσά γράμματα στην πινακίδα των Μεγάλων Ευεργετών και να αναρτηθεί η φωτογραφία του στην αίθουσα συνεδριάσεων, ενώ η απόφαση αυτή δημοσιεύεται στις εφημερίδες Βήμα και Έρευνα και στην εφημερίδα “Λευκαδίτικα ” του Συλλόγου Λευκαδίων Αθηνών.
Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης
Το Ίδρυμα Ωνάση ιδρύθηκε το 1975, από τον Αριστοτέλη Ωνάση στη μνήμη του γιού του, Αλέξανδρου, που έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1974.
Η βασική αρχή του Ιδρύματος είναι η ανθρώπινη φύση, η εξέλιξη, οι ιστορίες, το αποτύπωμα του ατόμου μέσα στο σύνολο της πόλεις.
Είναι οι λέξεις, η ενίοτε βασανιστική, ενίοτε διασκεδαστική, αλλά πάντα δημιουργική περιέργεια. Είναι οι σκέψεις, οι αντιφάσεις και κυρίως η απελευθέρωση των δυνατοτήτων, των δυνάμεων που όλοι έχουν και όλοι μέσα από τις κατάλληλες συνθήκες μπορούν να εξελίξουν. Μέσα από τον άνθρωπο, τις αντιφάσεις και τις περιπέτειές του, δημιουργείται ένα εργοστάσιο πράξεων, παρεμβάσεων και ιδεών που ξεκινάει απο την οικονομική ανεξαρτησία και αυτοτέλεια του Ιδρύματος και καταλήγει σε τρεις κεντρικούς πυλώνες δράσης: Τον Πολιτισμό, την Εκπαίδευση και την Υγεία. Αυτά που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει — όχι μόνο να επιβιώσει.
Το Ίδρυμα Ωνάση πάνω απ’ όλα είναι ένα ετερόκλητο ανθρώπινο οικοσύστημα. Μια παρέα διαφορετικών χαρακτήρων, διαθέσεων, προθέσεων και ταλέντων, που φέρνει αναπάντεχες συναντήσεις καλλιτεχνών, γιατρών, επιχειρηματιών, ακαδημαϊκών, ναυτικών, φιλοσόφων, τεχνοκρατών και ακτιβιστών, που καταλήγουν στις λέξεις που τους ενώνουν — είναι πάντα περισσότερες απ’ όσες θα περίμεναν.
Κωνσταντίνος Θ. Αργύρης
Γεννήθηκε στη Λευκάδα αλλά μετανάστευσε από μικρός στον Καναδά, όπου επιδόθηκε στο εμπόριο και πέτυχε να γίνει μεγαλέμπορος πολύτιμων λίθων σε διεθνή κλίμακα
Οι δωρεές του στη Λευκάδα είναι πάμπολλες. Ειδικά για την ΦΕΛ εκτός από άλλες δωρεές, δώρισε 45 (34 σε πρώτη φάση το 1976 και 50000 δρχ για τη μεταφορά τους) και 12 το 1977 και 50 φτερά για λοφία) καινούρια όργανα αμερικάνικης προελεύσεως.
Ανακηρύχθηκε Ευεργέτης της ΦΕΛ στις 12 Σεπτεμβρίου 1975
Ανακηρύχτηκε Μέγας Ευεργέτης της ΦΕΛ στο ΠΑΝΘΕΟΝ, στις 5 Αυγούστου 1976 και παράλληλα και ισόβιος πρόεδρος της.
Το ίδιο βράδυ, του απονεμήθηκε σχετική περγαμηνή που την φιλοτέχνησε ο Γεράσιμος Γρηγόρης, ενώ ακολούθησε συναυλία υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Τάκη Βλάχου. Στις 12 Δεκεμβρίου 1979 γιορτάζοντας τα 130 χρόνια της ΦΕΛ, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση προς τιμή του, όπου εκτελέστηκαν έργα των Λευκαδιτών μουσικών Νίκου Περδικάρη, Γεώργ, Καρύδη και άλλων υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Ανδρέα Κακιούση.
Κωνσταντίνος Καλκάνης
Δικηγόρος και πολιτικός επί τριάντα πέντε χρόνια.
Φοίτησε στο Γυμνάσιο της Λευκάδας και στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα ως Πρωτοδίκης και μετά δικηγόρησε επιτυχώς στην Αθήνα.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πρέβεζας-Άρτας το 1926 με το Κόμμα Ελευθεροφρόνων.
Επανεξελέγη στην Πρέβεζα – Άρτα το 1932 και στην εκλογική περιφέρεια Λευκάδας το 1933 και το 1935 με το Λαϊκόν Κόμμα. Ήταν μέλος του Λαϊκού Κόμματος σχεδόν από την ίδρυσή του από τον Δημήτριο Γούναρη έως τη διάλυσή του το 1958.
Εξελέγη ξανά βουλευτής στην Πρέβεζα- Άρτα το 1946, 1950 με το Λαϊκό Κόμμα, Άρτης-Λευκάδας-Πρεβέζης (το 1956 με το Λαϊκό Κόμμα) και βουλευτής Λευκάδας με τη Γενική Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση το 1936 και με την ΕΡΕ το 1958.
Μαχητικός αλλά μετριοπαθής απέναντι στους αντιπάλους του, αγωνίστηκε για την τήρηση των συνταγματικών αρχών και την υπεράσπιση των θεσμών.
Ήταν υπέρμαχος της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, του δικαιώματος του συνδικαλισμού και της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων.
Στράφηκε κατά της δημιουργίας των τραστ και πρώτος αυτός έφερε στη Βουλή, ήδη από το 1927, το θέμα του “πόθεν έσχες”.
Αντιστάθηκε σε κάθε εξωκοινοβουλευτική ενέργεια, με έντονη δράση κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά, ενώ ένθερμος, πάντα, υποστηρικτής της γαλήνευσης της χώρας, ζήτησε τη χορήγηση αμνηστίας για τους διωκόμενους αριστερούς πολίτες, όταν τότε ελάχιστοι τολμούσαν να αναφερθούν σε αυτό το θέμα. .
Στις κυβερνήσεις Κωνσταντίνου και Παναγή Τσαλδάρη υπηρέτησε ως Γενικός Διοικητής Ηπείρου (1934-35), υπουργός Εσωτερικών (1946) και υπουργός Δημοσίας Τάξεως (1946-47).
Με τη συνολική συνεισφορά του άγγιξε τη ζωή σχεδόν όλων των κατοίκων της Λευκάδας και είχε τη στήριξή τους. Φρόντισε για την ανέγερση σχολείων και το οδικό δίκτυο του νησιού
Ο Καλκάνης πέθανε, έπειτα από σύντομη ασθένεια, το 1961 και η κηδεία του έγινε στις 16 Αυγούστου. Η έδρα του έμεινε κενή, καθώς δεν είχε συνυποψήφιο στις εκλογές (ώστε να υπάρξει επιλαχών) κι έτσι δεν έγιναν ξανά εκλογές στη Λευκάδα (για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η κοινοβουλευτική περίοδος διένυε τότε το τέταρτο έτος και θα διεξάγονταν σύντομα εκλογές)
Γιος του ήταν ο επίσης βουλευτής, Άγγελος Καλκάνης (1934-2017).
Το 1932 είχε προσφέρει το ποσό των 1500 δραχμών για να μοιραστεί στους μουσικούς της ΦΕΛ που έπαιξαν στα “επινίκεια” τη εκλογής του. Το γεγονός ωστόσο προκάλεσε δυσαρέσκεια ανάμεσα στους μουσικούς, με αποτέλεσμα την εξάμηνη αποβολή κάποιων από αυτούς και να αναθεωρηθεί ο κανονισμός της.
Σε κάθε δυσκολία της ΦΕΛ και από τις θέσεις ευθύνης που κατείχε υπήρξε πάντα αρωγός της.
Το 1948 ως υπουργός θέσπισε το νόμο 537/31-1-1948 (ΦΕΚ αριθμ. 30/6-2-1948, τεύχος α΄) “Περί επιβολής προσθέτου τέλους επί των εν Κερκύρα λειτυργούντων Δημοσίων Θεαμάτων, υπέρ των δύο Μουσ. Ιδρυμάτων Κέρκυρας. Φ. Εταιρεία Κέρκυρας και Φ. Εταιρεία Μάντζαρος, εν Λευκάδι υπέρ της Φιλαρμονικής Εταιρείας … κτλ“
( Άρθρον 1 Επί των εισητηρίων των εν ταις πόλεσιν Κερκύρας και Λευκάδος λειτουργούντων επί διατετιμημένη είσοδο δημοσίων θεαμάτων …. επιβάλλεται ειδικός πρόσθετον τέλος δημοσίων θεαμάτων καθοριζόμενον εις 10% επί της τιμής έκαστου εισητηρίου.
Άρθρον 2 Τα εκ του πρόσθετου τούτου τέλους έσοδα κατατίθενται υποχρεωτικώς …. τα δε εκ των εν Λευκάδι θεαμάτων εις το εν Λευκάδι Υ/μα της Εθνικής Τραπέζης δια την εκάστοτε ανάληψιν υπό της δικαιούχου Φιλαρμονικής”)
Για το λόγο αυτό το Διοικητικό Συμβούλιο της ΦΕΛ ανακήρυξε τον Κωνσταντίνο Καλκάνη ως ευεργέτη με αναγραφή του ονόματός του στην μαρμάρινη πλάκα των ευεργετών και την ανάρτηση της φωτογραφίας του στο γραφείο του Συμβουλίου
Κωνταντίνος Αλβανίτης
Γεννήθηκε το 1815. Αξιόλογη προσωπικότητα της εποχής του, μαιευτήρας. Το 1866, μαζί με τους συνάδελφούς του Μάρκο Καλκάνη, Αντώνιο Σέρβο και Ζαφείριο Σέρβο, συντάσσει επιστολή προς το Δήμο Λευκάδας με την οποία δηλώνει την επιθυμία του να προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του προς το Δημοτικό Νοσοκομείο Λευκάδας. Νυμφεύθηκε σύζυγο από την οικογένεια Ψωμά, όπως μας πληροφορεί ο Πάνος Κουνιάκης στην ενδιαφέρουσα εργασία του “Η σύγχρονος Λευκάς”, όπου στην ενότητα «Ακμάσαντες επιστήμονες» τον χαρακτηρίζει ως μαιευτήρα «δεξιότατον» και υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι «εξελίχθηκε εις κορυφαίον επιστήμονα» και ότι «πολλαπλώς έδρασε εν τη νήσω».
Ο Κωνσταντίνος Αλβανίτης εκτός από την επιστήμη του ασχολήθηκε με τα κοινά. Το 1850, όταν ήταν Δήμαρχος, υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδος. Έγραψε πολλά ιατρικά άρθρα σε περιοδικά της εποχής του. Πέθανε το 1909.
Λέγεται ότι ήταν γιατρός του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, με τον οποίο τον συνέδεε μεγάλη φιλία και ήταν πατέρας του επίσης γιατρού Αριστομένη Αλβανίτη.
Μαρία Αιγιαλέως Αιγιαλείδου
Ήταν Ανώτατη Υπάλληλος του Ερυθρού Σταυρού. Ήταν συγγενής της οικογένειας Κοντάρη με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.
Αρχικά, το 1956 της ζητήθηκε να αγοραστεί το σπίτι της (600τμ) που ανήκε στην οικογένεια Κοντάρη με τα χρήματα του κληροδοτήματος του Πάνου Πολίτη και αρνήθηκε, έχοντας ωστόσο τη σκέψη να το προσφέρει αργότερα στη ΦΕΛ ή να της το πουλήσει σε χαμηλή τιμή. Το πρόσφερε αργότερα ως δωρεά.
Τα εγκαίνια του κτηρίου, ως κατάστημα της ΦΕΛ, έγιναν στις 11 Δεκεμβρίου του 1999 παρουσία του τότε Νομάρχη Λευκάδας, Σπύρου Μαργέλη, τα μέλη του τότε Διοικητικού Συμβουλίου της ΦΕΛ (πρόεδρος Άγγελος Βλάχος) και του Σπυρίδωνα Χ. Καρβούνη, εκπροσώπου της Μαρίας Αιγιαλείδου.
Υπήρξε επίσης και δωρήτρια στην Ι.Μ. Φανερωμένης Λευκάδας και συνέβαλε οικονομικά στην πρόσφατη ανακαίνισή της.
Μιχαήλ Α. Χαλικιάς
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Ξενοφών Βαλαωρίτης
Ήταν γιος του Ιωάννη Βαλαωρίτη και της Αναστασίας Τυπάλδου, αδερφός του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Λευκάδας στις εκλογές του 1875 και επανεξελέγη σε αυτές του 1879 και 1881.
Πάνος Ι. Θερμός
Έμπορος. Το όνομά του αναφέρεται σε ονομαστική κατάσταση που συνοδεύει την απόφαση της Διοικητικής Επιτροπής της 6ης Ιουλίου 1894, για την αγορά νέων στολών. Προσέφερε το ποσό των 2 δραχμών.
Επίσης αναφέρεται σε ονομαστική κατάσταση, της 31ης Ιανουαρίου του 1898, ατόμων που συνέβαλαν οικονομικά στην ΦΕ, προσφέροντας ένα ποσό ανά μήνα. Προσέφερε 10 δραχμές, το μεγαλύτερο ποσό απ΄ όλους όσους αναφέρονται στις δυο ονομαστικές καταστάσεις της συγκεκριμένης ημερομηνίας.
Πάνος Ι. Πολίτης
Ο Πάνος Πολίτης του Ιωάννη ή Αγωγιάτης, υπήρξε εξ εκείνων των Λευκαδίων που άφησαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους στην γενέτειρά τους. Γεννήθηκε το 1881. Μέλος πολυμελούς αυτοδημιούργητης οικογενείας, που αποτελούταν από άλλον έναν αδελφό, τον παππού μου Σπύρο, και τρεις αδελφές, την Καλλιόπη, την Χρυσούλα και την Aναστασία.
Ο πατέρας του με τις άμαξές του, εξ ου και το παρατσούκλι Αγωγιάτης, εκτελούσε την συγκοινωνία της πόλης της Λευκάδας με τα γύρω χωριά αλλά και την Βόνιτσα.
Ο Πάνος Πολίτης γεννήθηκε το 1881 και απεβίωσε το 1949 στις ΗΠΑ, όπου το ανήσυχο επιχειρηματικό πνεύμα του τον είχε οδηγήσει από το 1923.
Μαζί με τον αδελφό του Σπύρο, διέθεταν μεγάλη ακίνητη περιουσία κι έπαυλη στην περιοχή των Βαρδανίων σε κτήμα έκτασης 80 στρεμμάτων, με καλλιέργειες, μαγγανοπήγαδο και οίκημα για τις θερινές διακοπές.
Ο Πάνος Πολίτης διακρίθηκε για την ευφυΐα του, τον ακατάβλητο δυναμισμό και το αξιοθαύμαστο θάρρος του. Ήταν εμπορικός νους, αρκετά μορφωμένος κι άριστος γνώστης της Αγγλικής. Διήλθε μια ζωή πολυτάραχη και αρκετά περιπετειώδη και υπήρξε τύπος κοσμοπολίτη.
Δραστηριοποιήθηκε για αρκετά χρόνια στη Νότιο Αφρική, στην επαρχία Τρανσβαλ και δη στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου λέχθηκε, ότι κέρδισε πολλά χρήματα. Επίσης, δραστηριότητες είχε και στις Βενετία και Τεργέστη στην Ιταλία, με τελευταίο σταθμό δραστηριότητας τις ΗΠΑ και τη Νέα Υόρκη, όπως προαναφέρθηκε. Από τις επιχειρήσεις του απέκτησε σημαντική περιουσία.
Μεγάλο πλήγμα για τον Πάνο Πολίτη υπήρξε ο θάνατος της πολυαγαπημένης του αδελφής Καλλιόπης στη Βενετία το 1920.
Ο Πάνος και ο Σπύρος Πολίτης χάνουν την μητέρα τους κι ο πρώτος παίρνει μαζί του στην Βενετία το 1919 την αδελφή του Καλλιόπη, προκειμένου να την ανακουφίσει από το δεινό αυτό πλήγμα.
Εκεί όμως η Καλλιόπη ασθενεί σοβαρά και παρά τις προσπάθειες των γιατρών σε πολύ νεαρή ηλικία χάνει τη ζωή της. Ταριχεύεται το σώμα της και μέσω Κερκύρας φτάνει στην Λευκάδα μέσα σε πολυτελή νεκροφόρα άμαξα προσφορά του επιφανούς Κερκυραίου Κασβύκη και κηδεύεται στις 6-1-1920.
Η συμμετοχή του κόσμου, όπως φαίνεται και από σχετική φωτογραφία της εποχής, είναι συγκλονιστική, κάτι που έχει μείνει σαν θρύλος ως τις σημερινές μέρες. Στεφάνια κατατέθηκαν από την Βενετία, την Κέρκυρα και την Λευκάδα.
Στην μεγαλοπρεπή κι επιβλητική κηδεία μετείχε όλος ο κλήρος, χοροστατούντος του Πανοσιολογιοτάτου Τοποτηρητή της Επισκοπής μας κ. Κλεονίκου Γεωργίου, ενώ ακολουθούσε η Φιλαρμονική της Λευκάδας που παιάνιζε πένθιμα εκλεκτά εμβατήρια, με επικεφαλής τον Αρχιμουσικό Σπ. Μπιφέρνο. Η τελετή έγινε στην εκκλησία του Αγίου Μηνά και η εκφορά στο Κοιμητήριο.
Δύο χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα ο Πάνος Πολίτης κι ενώ ακόμα δεν έχει συνέλθει από τον θάνατο της αδελφής του, επιβιβάστηκε από το λιμάνι της Πάτρας, στις 18-1-1923, στο υπερωκεάνιο ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ και μετά από ταξίδι 19 ημερών καταφθάνει στις 6-2-1923, στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 42 ετών, ανύπαντρος, όπως κι έμεινε μέχρι το θάνατό του.
Εκεί ανοίγει ένα μεγάλο κατάστημα, το ΔΙΕΘΝΕΣ, μαζί με τον συνεταίρο του από την Κεφαλονιά, Παναγή Τσιλιμίδη, στα 1924.
Ο Κεφαλλονίτης αυτός υπήρξε ένα πρόσωπο που ήταν καταλυτικό για την πορεία του Πάνου Πολίτη και τις μετέπειτα πράξεις του.
Λόγω του ότι ο Τσιλιμίδης τον βοήθησε πολύ να προσαρμοστεί, άγνωστος μεταξύ αγνώστων στο νέο του τόπο, ο Πάνος Πολίτης τον υιοθετεί χωρίς αυτός να το γνωρίζει και ταυτόχρονα είναι συνέταιροι στην επιχείρηση του Λευκάδιου ευεργέτη. Θεωρεί ότι την ώρα του θανάτου του θα τον έχει δίπλα του ενώ πίστευε ότι ο υιοθετημένος Κεφαλλονίτης θα εκτελούσε τις επιθυμίες του σχετικά με τα όνειρα που είχε για να βοηθήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του τη Λευκάδα και κυρίως τους φτωχούς συμπατριώτες του.
Ένας εκ των λόγων που μένει ανύπαντρος είναι ότι έχει ταχθεί στο ν’ αφιερώσει όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια βελτίωσης των δύσκολων συνθηκών στην Λευκάδα κι ειδικά για τους εργάτες και τα φτωχά στρώματα που τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 μαστίζονταν κυριολεκτικά από την κακή κατάσταση στον τόπο μας. Πιθανότατα αυτό το θεωρούσε και ως εκπλήρωση υπόσχεσης στη μνήμη της αδελφής του, ο θάνατος της οποίας τον έκανε να ζει «μηχανικά» και να δουλεύει όσο μπορεί περισσότερο, με τις ολοένα και μειούμενες δυνάμεις του. Στη λεζάντα σχετικής φωτογραφίας με την αδελφή του Καλλιόπη, λίγο πριν το θάνατό της και η οποία βρίσκεται στο μνήμα τους αναφέρει: «Πόσον ολίγη η ζωή, πόσον μεγάλη η εργασία». Στέρησε λοιπόν τον εαυτό του, ακόμη κι από τον γάμο, προκειμένου να ανακουφίσει την ιδιαίτερη πατρίδα του από την δυστυχία!
Αποφασίζει να πουλήσει την εν Αμερική περιουσία του και ο συνεταίρος του διαφωνεί και δείχνει τα σημάδια αποστασιοποίησης από τον Πάνο Πολίτη!
Παρ’ όλα αυτά ο Πάνος Πολίτης δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει κι έτσι το 1938 λίγο πριν ξεκινήσει για ένα ταξίδι στην Ελλάδα, καταθέτει στ’ όνομα του εταίρου του 57.204 δολάρια επειδή φοβόταν μήπως πεθάνει όταν έρθει στη Λευκάδα και τον άφησε να εργάζεται για την επιχείρησή του.
Κατέφθασε στη Λευκάδα λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στα 1938. Έχει καταστρώσει το σχέδιο βοήθειας που έχει από καιρό στην καρδιά του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Λευκάδα, και τους ανθρώπους της και θέλει να το υλοποιήσει. Τα μεγαλεπήβολα σχέδια του όμως ακυρώνονται γιατί μεσολαβεί ο πόλεμος και η κατοχή.
Ο Πάνος Πολίτης, ακριβώς λόγω του πολέμου, αποκλείεται στη Λευκάδα και διαμένει σε ένα εκ των σπιτιών του, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, νοτιοδυτικά της Κεντρικής πλατείας περί τα 150 μέτρα, σε δρόμο που αργότερα πήρε τ’ όνομα του, λόγω των ευεργεσιών του. Δεν μπόρεσε λοιπόν να επιστρέψει στην Αμερική!
Ο συνεταίρος του όχι μόνο δεν του αποστέλλει χρήματα, αλλά, όπως φαίνεται κι από τη διαθήκη του Πάνου Πολίτη, τον εξαπατούσε, παρ’ όλο που αυτός τον προόριζε για κληρονόμο του μιας και τον είχε υιοθετήσει.
Το σχέδιο του για την βοήθεια προς τη Λευκάδα, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ταυτόχρονα και ο λόγος που έμεινε ανύπαντρος, παρά τις προσφορές που είχε. Ποιο ήταν αυτό; Ήθελε να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο για να εργάζονται οι φτωχοί υπό την προστασία του υιοθετημένου Κεφαλλονίτη και των παιδιών του. Αυτό σημαίνει ότι ο Τσιλιμίδης θα έπρεπε να εγκαταλείψει την Αμερική και τη Νέα Υόρκη για να εγκατασταθεί στη Λευκάδα. Ίσως έτσι δικαιολογείται και αυτό που επικαλείται ο Πάνος Πολίτης ότι τον εξαπατούσε, μιας και μπορούμε να εικάσουμε ότι ο Κεφαλλήνιος δεν θα εγκατέλειπε την άνετη, πλούσια και μεγάλη του ζωή στη Νέα Υόρκη για να εγκατασταθεί στη Λευκάδα
Ζει την κατοχή στην Λευκάδα, όπου όπως όλος ο κόσμος δυσκολεύεται αφάνταστα. Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο πριν την αναχώρηση του για τη Νέα Υόρκη το 1946, ο Πάνος Πολίτης έρχεται σε σύγκρουση με μέρος της οικογενείας του λόγω διαφόρων συμβάντων που δεν ενέκρινε κι έτσι τα παιδιά του αδερφού του Σπύρου, ο Ιωάννης, ο Νικόλαος και ο Βασίλειος πέφτουν στη δυσμένεια του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να μην συμπεριληφθούν στην διαθήκη την οποία συνέταξε στην Αμερική στις 14 Ιανουαρίου του 1948, στο βαθμό που άξιζαν ως εκ των πλέον κοντινών συγγενικών προσώπων.
Επιστρέφει στη Νέα Υόρκη το 1946. Τότε ανακαλύπτει ότι τα χρόνια της απουσίας του ο Τσιλιμίδης τον έχει εξαπατήσει και αποφασίζει να συντάξει τη διαθήκη του, σχετικά με όση περιουσία του έχει απομείνει. Καταλαβαίνει πλέον ότι το εργοστάσιο που ονειρευόταν για τη Λευκάδα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Καλεί μάρτυρες τους φίλους του Josef Savoca, Νικόλαο Μυτιληναίο και Mike Mitchell και μπροστά τους υπογράφει την ιδιόχειρη διαθήκη του, την οποία σφραγίζει με το δαχτυλίδι του, στις 14 Ιανουαρίου του 1948.
Μέσα στην διαθήκη του μάλιστα αφήνει την «κατάρα» του στον Τσιλιμίδη, τονίζοντας ότι ο Κεφαλλονίτης του «ΕΣΚΑΨΕ ΤΟΝ ΤΑΦΟ» και σημειώνει ως τιμωρία του Θεού προς τον αχάριστο ευεργετηθέντα οτι Θεός δεν τον άφησε ν’ αποκτήσει παιδιά!
Ο Πάνος Πολίτης πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 30 Νοεμβρίου του 1949.
Σύμφωνα με την ρητή διάταξη της διαθήκης του το πτώμα του μετεκομίσθη ταριχευμένο στη Λευκάδα, σε πολυτελές γυάλινο φέρετρο, όπως έλεγαν μαρτυρίες παλαιοτέρων. Η κηδεία του έγινε όπως αναφέρει ο τύπος της εποχής «εν πάση επισημότητι» στις 20 Αυγούστου 1850.
Η πόλη της Λευκάδας τίμησε τον μεταστάντα με πάνδημη συμμετοχή των κατοίκων στην κηδεία του, η οποία ήταν όντως επιβλητική.
Συμμετείχε σύμπας ο Ιερατικός Κλήρος, ο Νομάρχης, ο Δήμαρχος με το Δημοτικό Συμβούλιο, η Φιλαρμονική και οι αντιπρόσωποι των ευεργετηθέντων από αυτόν, ευαγών ιδρυμάτων. Η νεκρώσιμος ακολουθία ψάλθηκε με αληθινή κατάνυξη στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά, χοροστατούντος του αναπληρωτή Μητροπολίτη Πανοσιολογιοτάτου, Ν. Ματαράγκα.
Κατατέθηκαν πολλά στεφάνια, ανάμεσα στα οποία της αδελφής του Τασίας Μαυροκεφάλου, του εν Βενετία γνωστού μεγάλου δωρητή προς τους σεισμόπληκτους ανεψιού του Γερασίμου Μεσσήνη, της ανιψιάς του από την Τεργέστη Τασίας Εκκλησιάδη, των εν Λευκάδι συγγενών κλπ. Επίσης, στεφάνια κατέθεσε η Φιλαρμονική, το Νοσοκομείο, η Ιερά Μονή Φανερωμένης και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.
Την σωρό συνόδευσαν άπαντες οι συγγενείς, φίλοι, αρχές και πλήθος κόσμου μέχρι την τελευταία κατοικία του, στο κτήμα της έπαυλής του στα Βαρδάνια, σύμφωνα με την τελευταία θέλησή του, όπως φαίνεται στη διαθήκη του. Αργότερα, μεταφέρθηκε σε πολυτελή τάφο στο κοιμητήριο της πόλης της Λευκάδας, όπου αναπαύεται μετά της θανούσης αδελφής του Καλλιόπης, για την οποία έτρεφε μεγάλη αδυναμία. Το μνήμα–μνημείο βρίσκεται αμέσως δεξιά μετά την είσοδο από την κεντρική πύλη του παλιού νεκροταφείου. Μαρμάρινο και μεγαλοπρεπές, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Πάνο Σάντα το 1962 και φιλοτεχνημένο από τον γλύπτη Ιάσονα Παπαδημητρίου. Το μνήμα έχει και υπόγεια κατασκευή, όπου μέσα βρίσκονται οι τάφοι του Πάνου και της Καλλιόπης Πολίτη, εξ ολοκλήρου από μάρμαρο!
Παρά το ότι με την διαθήκη του ο Πάνος Πολίτης ναι μεν αδίκησε συγγενείς εξ αίματος κι αποκατέστησε άλλους, εν τούτοις προέβη σε σοβαρές και γενναίες χειρονομίες, αφήνοντας σεβαστά χρηματικά ποσά σε διάφορα ιδρύματα και μονές στη Λευκάδα.
Στο κατάστημα της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας υπάρχει μεγάλη φωτογραφία του, και αναφέρεται στην ειδική πλάκα με τους μεγάλους ευεργέτες της.
Δυστυχώς είναι ο μόνος οργανισμός που με αυτόν τον τρόπο τίμησε τον ευεργέτη του.
Αξίζει να δούμε, σε περίληψη, σημαντικό μέρος αυτής της διαθήκης, ώστε να μαθαίνουν οι Λευκαδίτες, εντός κι εκτός Ελλάδας, την σοβαρότητα της χειρονομίας του εκλιπόντος.
Το βιογραφικό του Πάνου Πολίτη μας παραχώρησε ευγενικά ο Σπύρος Πολίτης.
Περικλής Βαλαωρίτης
Ήταν γιος του Σπύρου Βαλαωρίτη και της Μαρίας – Ρόζας Στεφάνου. Ανηψιός του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την αριστοκρατική οικογένεια Βαλαωρίτη και από την πλευρά της μητέρας του από την παλιά ζακυνθινή οικογένεια Στεφάνου.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Κέρκυρας στις εκλογές του 1890 και επανεξελέγη βουλευτής Λευκάδας στις εκλογές του 1892, 1899, 1902, 1905 και 1906. Στις εκλογές του 1910 εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής Κέρκυρας.
Ήταν παντρεμένος με την Ερριέτα Σκαραμαγκά και είχαν αποκτήσει την Λένα Βαλαωρίτου – Σκαραμαγκά, αθλήτρια της αντισφαίρισης.
Πέτρος Μιχ. Γρηγόρης
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Πλάτων Σταματέλος
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Πολυξένη Τασοπούλου – Σολδάτου
Ανακηρύχτηκε ευεργέτιδα της ΦΕΛ καθώς το 1952 κατέβαλε τα μισά έξοδα για την ηλεκτρική εγκατάσταση και ηλεκτροδότηση του Καταστήματος της ΦΕΛ. Πέθανε το 1985.
Σπυρίδων Α. Ταβουλάρης
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Σπυρίδων Καρβούνης
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Σπύρος Λουκ. Νησιώτης
Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο. Εργαζόμαστε εντατικά ώστε να συμπληρωθεί αυτό το κενό. Σε περίπτωση που διαθέτετε σχετικές πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.
Τιμολέων Διαμ. Μεσσήνης
Ο Τιμολέων Μεσσήνης, ο γιος του ιχθυοπώλη Διαμαντή Μεσσήνη, γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1906.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο Α ́ Δημοτικό Σχολείο Λευκάδας (1912-1916). Στη συνέχεια φοίτησε για τέσσερα χρόνια στο Ελληνικό Σχολείο Λευκάδας (1916-1920). Τελείωσε τις 2/χρονες εγκύκλιες σπουδές του (1920-1922) στο Γυμνάσιο Λευκάδας το σχολικό έτος 1922.
Το 1922 εισήχθη στη Ρ.Ε.Σ.–Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, ως υπότροφος του κληροδοτήματος Στεφανίδη απ’ όπου και έλαβε το πτυχίο του δασκάλου (“διδασκαλικόν πτυχίον” ). Την περίοδο αυτή, η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή (1837) μαζί με το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, τη Σχολή Ευελπίδων και το Αρσάκειο, αποτελούσαν τα αξιολογότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας!
Μετά την εκπαίδευσή του στην Ριζάρειο Σχολή (Παιδαγωγική Ακαδημία) ήρθε ο πρώτος του διορισμός. Το σχολικό έτος 1929/30 διορίστηκε στο «2/θέσιον Δημοτικό Σχολείο Αρχοντοχωρίου Αιτ/νίας» όπου και εργάστηκε μέχρι το 1934 (εκπαιδευτική περίοδο1929/30-1933/4).
Στο Αρχοντοχώρι ανέπτυξε πολυεπίπεδη και πολυσχιδή δράση. Κινητοποίησε την κοινωνία του Αρχοντοχωρίου και τους κρατικούς θεσμούς ώστε να οργανωθεί καλύτερα το Δημοτικό Σχολείο Αρχοντοχωρίου προς όφελος της εκπαίδευσης, των παιδιών και της κοινωνίας.
Για την εκπαιδευτική και κοινωνική του δράση τιμήθηκε, το 1934,από το Υπουργείο Παιδείας (όταν έφυγε από το Δημοτικό Σχολείο Αρχοντοχωρίου).
Περί το 1933 αρραβωνιάστηκε τη δασκάλα Σοφία Μωραϊτη, όμως, η νεαρή δασκάλα υπέστη βαρύ κρυολόγημα “…και απεβίωσε”.
Το 1934 ο δάσκαλος Τιμολέων Μεσσήνης επέστρεψε στη Λευκάδα όπου και εργάστηκε από τη θέση του Διευθυντή Α’ μέχρι το 1964 στο Β ́6/θέσιο Λευκάδας (1936-1964).
Επίσης -επαγγελματικά- χρημάτισε κατ ́ επανάληψη Αναπληρωτής Επιθεωρητής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως.
Στη Λευκάδα είχε δε αναπτύξει πλούσια Εκπαιδευτική και Κοινωνική δράση: Οργάνωση Εκκλησιαστικής Χορωδίας, Ανασυγκρότηση και ταξινόμηση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, Έφορος, Γ.Γ και μέλος του ΔΣ της Φιλαρμονικής Λευκάδας, Μέλος του Δ.Σ. του Ε.Ε. Σταυρού Λευκάδας, Εισηγητής Παιδαγωγικών θεμάτων σε διοργανωθέντα τοπικά Συνέδρια, Μέλος σε Δ.Σ. Πολιτιστικών Συλλόγων κ.ά.
Για την κοινωνική και εκπαιδευτική του δράση τιμήθηκε από τους Επιθεωρητές Εκπαίδευσης, τον Ε.Ε. Σταυρό, από το Υπουργείο Παιδείας Ο δάσκαλος Τιμολέων Διαμαντή Μεσσήνης ανήκει στη γενιά της προσφοράς και του χρέους. Γενικά ακτινοβολούσε ανθρωπιά και λευκαδίτικο Πολιτισμό!
Δωρητές
Νίκ. Μ. Ασπρογἐρακας
Λευκαδίτης ζωγράφος που φιλοτέχνησε αφιλοκερδώς τα σκηνικά στο μικρό θεατράκι της ΦΕΛ το 1908.
Γεννήθηκε το 1874 και πέθανε στην Αθήνα το 1941. Ήταν καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου.
Η ΦΕΛ τον ανακήρυξε “τιμής ένεκεν” δωρητή της για την προσφορά του.
Αθ. Μορφέσης
Είχε καταγωγή από τον Κάβαλο και ζούσε στην Αμερική.
Προσέφερε το ποσό των 30 δολαρίων στη ΦΕΛ και ανακηρύχθηκε δωρητής στις 15 Σεπτεμβρίου του 1947
Πέθανε το 1951
Μιχ. Χρ. Λάζαρης
Είχε καταγωγή από το Σπανοχώρι, αναφέρεται ως ομογενής και πρόσφερε το ποσό των 100.000 δρχ.
Ανακηρύχθηκε δωρητής στις 15 Σεπτεμβρίου του 1947.
Γεράσιμος Μεσσήνης
Ζούσε στην Ιταλία και ήταν μεγαλέμπορος.
Βοηθούσε σε κάθε δύσκολη περίσταση το νησί του.
Μετά το σεισμό της 2 Ιουνίου 1948 όπου η Λευκάδα σχεδόν ισοπεδώθηκε έστειλε αμέσως ολόκληρο φορτίο ξυλείας και άλλα αναγκαία είδη ενίσχυσης των πληγέντων. Από αυτή τη ξυλεία πήρε και η ΦΕΛ για την επισκευή του κατεστραμμένου οικήματός της
Βοήθησε επίσης στην περίπτωση του κληροδοτήματος του Πάνου Πολίτη (Αγωγιάτη) όταν υπήρξε πρόβλημα στο να καταβληθούν τα χρήματα στη ΦΕΛ, την περίοδο που βρισκόταν στην Αμερική
Ανδρέας Μάγγελ
Ανακηρύχθηκε δωρητής της ΦΕΛ στις 3 Νοεμβρίου του 1956 καθώς χάρισε στη ΦΕΛ εξαρτήματα και ανταλλακτικά μουσικών οργάνων.
Ήταν γιος του αρχιμουσικού Μιχαήλ Μάγγελ που υπηρέτησε στη ΦΕΛ μεταξύ του 1875 και του 1890 (δεν είναι γνωστό το πότε ακριβώς ούτε και για πόσο διάστημα διετέλεσε αρχιμουσικός)
Ο Ανδρέας Μάγγελ ως επισκευαστής μουσικών οργάνων είχε συνεργαστεί πολλές φορές με τη ΦΕΛ.
Σπυρίδων Βουτσινάς
Δημοσιογράφος.
Ανακηρύχθηκε δωρητής στις 14 Απριλίου 1959 επειδή δώρισε στην ΦΕΛ 5000 δρχ στη μνήμη του πατέρα του Γ.Σ. Βουτσινά, διευθυντή της εφημερίδας ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ των Αθηνών.
Η δωρεά δόθηκε αρχικά στο Σύλλογο Λευκαδίων Αθηνών για την ενίσχυση των Γιορτών Λόγου και Τέχνης (του 1958) που ήταν αφιερωμένες στου Λευκαδίτες δημοσιογράφους Α. Μεταξά, Γ. Βουτσινά και Δ. Δεβάρη.
Επειδή όμως στις Γιορτές μνημονεύθηκε ελάχιστα το Γ. Βουτσινάς, ο γιος του από πείσμα ζήτησε την ακύρωση της δωρεάς. Έπειτα από παράκληση των συμπατριωτών Μ. Καμβύση (Δικηγόρου) και Θρ. Αραβανή(εφοριακού) δέχθηκε να χαρίσει το ποσό στη ΦΕΛ μέσω του συλλόγου Λευκαδίων Αθηνών
Γ. Κατωπόδης
Φαρμακέμπορος. Ανακηρύχθηκε δυο φορές δωρητής για διάφορες δωρεές προς τη ΦΕΛ
Η δεύτερη φορά ήταν το 1959 (1η Μαΐου)
Δημήτρης Φύσσας
Οπτικός. Διατηρούσε κατάστημα στην Αθήνα
Ανακηρύχθηκε δυο φορές δωρητής για διάφορες δωρεές προς τη ΦΕΛ
Η δεύτερη φορά ήταν το 1959 (1η Μαΐου)
Νίκος Καββαδάς
Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου στις 29 Νοεμβρίου 2022 ανακηρύχθηκε σε Δωρητή ο Νικόλαος Καββαδάς για την πολύτιμη προσφορά του, τόσο στην δημιουργία της νέας ανανεωμένης ιστοσελίδας, όσο και του e-shop της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας.