Γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε τα μαθητικά του χρόνια στην Λευκάδα και στη συνέχεια φοίτησε σε σχολή ηλεκτρονικών υπολογιστών στην Αθήνα. Σε ηλικία 7 ετών ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στη μουσική ως μαθητής της Φ.Ε.Λ. στην τρομπέτα. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά εκ των οποίων ο πρωτότοκος είναι μουσικός της Μπάντας στην τρομπέτα. Διετέλεσε αντιπρόεδρος από το 2016 έως το 2019 όταν και ανέλαβε τη θέση του Προέδρου.

Γεννήθηκε το 1971 στην Λευκάδα. Το 1978, σε ηλικία 7 ετών, ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα ως μαθητής της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας μαθαίνοντας κλαρινέτο αρχικά και στη συνέχεια κόρνο. Από το 1989 υπηρέτησε ως μουσικός στην Μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού έως το 1992, όταν και επέστρεψε μόνιμα στην Λευκάδα όπου ξεκίνησε να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας στον κλάδο των κατασκευών. Παράλληλα επέστρεψε και στις τάξεις των μουσικών της ΦΕΛ παίζοντας κόρνο και ενίοτε grand cassa ή πατίνια σε υπηρεσίες της Μπάντας. Έχει διατελέσει ως Βοηθός Εφόρου το 2003, ως Έφορος το 2013 και ως Πρόεδρος το 2016.

Γεννήθηκε το 1950 και τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο αρρένων Λευκάδας. Διορίστηκε το 1977 στη Νομαρχία Ηγουμενίτσας. Το 1980 μετατέθηκε στη Νομαρχία Λευκάδας και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο νησί. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος, Γενικός Γραμματέας και Έφορος του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λευκάδας. Ήταν Πρόεδρος στον Περιφερειακό Σύλλογο Εργαζομένων του Υπουργείου Εσωτερικών των νομών Άρτας, Πρέβεζας και Λευκάδας, Πρόεδρος στον Σύλλογο Αγιομαυριτών και την Φιλαρμονική Εταιρία Λευκάδας καθώς και Αντιπρόεδρος στον Ορφέα Λευκάδας. Αποτελεί βασικό μέλος των κανταδόρων της Λευκάδας.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου και ολοκλήρωσε την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 1981. Στη συνέχεια σπούδασε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε to 1987 με βαθμό πτυχίου 8.10. Tην περίοδο 2009-2014 παρακολούθησε το εξ’ αποστάσεως πρόγραμμα “Σεισμική Μηχανική και αντισεισμικές κατασκευές” στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο από το οποίο αποφοίτησε με βαθμό πτυχίου 7.98. Έχειπιστοποιηθείσε 2 ξένεςγλώσσες : Αγγλικά (Certificate in Advanced English University Of Cambridge)καιΓαλλικά (Certificat De Lange Francais –Premier Cycle) Institut Francais). Είναι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.) και του συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας (Σ.Π.Μ.Ε.). Επίσης την τρέχουσα περίοδο είναι πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας του Παραρτήματος Ηπείρου Του Τ.Ε.Ε. Εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας Πολιτικός Μηχανικός με έδρα τη Λευκάδα, όπου διατηρεί τεχνικό γραφείο μελετών και κατασκευών από το 1989. Είναι παντρεμένος με την Ευφροσύνη Λάζαρη, Δικηγόρο ελεύθερη επαγγελματία και έχει 2 παιδιά την Ιωάννα και το Σπύρο. Ο δεύτερος, έχει υπηρετήσει ως μουσικός το Σωματείο για περισσότερα από 10 χρόνια, παραμένει δε ενεργός. Εκλέχθηκε για πρώτη φορά στο Δ.Σ. της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδας τo 2008 και υπηρέτησε το Σωματείο έως το 2012 ως αντιπρόεδρος. Στις εκλογές που ακολούθησαν εκλέχθηκε ξανά και διετέλεσε Πρόεδρος έως το Οκτώβριο του 2013, οπότε το Σωματείο προκήρυξε νέες εκλογές. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2013 που ακολούθησαν, εκλέχθηκε ξανά, λαμβάνοντας το μεγαλύτερο αριθμό σταυρών προτίμησης και διετέλεσε εκ νέου Πρόεδρος του Δ.Σ. έως 31-12-2015. Στη συνέχεια, και μέχρι τις επόμενες εκλογές του Σωματείου που έλαβαν χώρα το Νοέμβριο του 2016 διετέλεσε ταμίας του Δ.Σ. Τέλος την περίοδο από Νοέμβριο του 2016 έως το Νοέμβριο του 2019 διετέλεσε μέλος του Εξελεκτικής Επιτροπής του Σωματείου. Σήμερα παραμένει ενεργό μέλος και τακτικός χορηγός των εκδηλώσεων της Φ.Ε.Λ.

Ο Χαρίλαος Κρητικός γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1968 στη Λευκάδα από το Γιώργο Κρητικό και τη Σοφία Καράμπαλη. Είναι παντρεμένος με την Κοντοπρία Αικατερίνη, Οικονομολόγο και Καθηγήτρια Αγγλικών, με την οποία έχουν δύο παιδιά, τον Γιώργο και τον Άγγελο και ζουν μόνιμα στη Λευκάδα. Το 1986 τελείωσε το 2ο Γενικό Λύκειο Λευκάδας και το 1992 το Τμήμα Βρεφονηπιακής & το Τμήμα Ειδικής Παιδαγωγικής σε Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών. Εργάζεται από το 1989 ως Δημόσιος Υπάλληλος στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων / Π.Ε. Λευκάδας. Ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό, την αυτοδιοίκηση, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό: Ιδρυτικό Μέλος Αντιπρόεδρος & Γραμματέας του Συλλόγου Υπαλλήλων Ν.Α.Λευκάδας, Δημοτικός Σύμβουλος τις περιόδους 1999 – 2002 & 2003 – 2006, Γενικός Γραμματέας των Αθλητικών Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κεραυνού Κατούνας και Πανλευκάδιου, μέλος Δ.Σ. του Συλλόγου καλαθοσφαίρισης Δόξα Λευκάδας, Πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδας από Οκτώβριο 2008 έως Ιανουάριο 2012. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην ΦΕΛ πραγματοποιήθηκαν: 2008: 28 Υπηρεσίες ( λιτανείες, παρελάσεις κλπ ), 3 συναυλίες, 15 ιδιωτικές τελετές. Τα παραπάνω κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς. 2009: 22 Υπηρεσίες, 4 συναυλίες, 17 ιδιωτικές τελετές. Μοναδικές συναυλίες μέσα στον Ιερό Ναό της Μητρόπολης 11-04-2009 Σάββατο του Λαζάρου και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 14-11-2009. Συμμετοχές σε Διεθνή Φεστιβάλ Φιλαρμονικών 8 με 10/07/2009 στους Άγιους Σαράντα Αλβανίας & 7 με 10/11/2009 στη Χαλκίδα. 2010: 17 Υπηρεσίες, 4 συναυλίες, 8 ιδιωτικές τελετές. Συμμετοχή σε Διεθνές Φεστιβάλ Φιλαρμονικών 4-8/07/2010 στην Κω. Έκδοση 36σέλιδου Λευκώματος για τα 160 χρόνια από την ίδρυση της Φιλαρμονικής μας συνοδευόμενο από dvd με αποσπάσματα από συναυλίες της μπάντας μας. 2011: 16 Υπηρεσίες, 5 συναυλίες, 15 ιδιωτικές τελετές. Ακόμη μία συναυλία μέσα σε Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά 16-04-2011 Σάββατο του Λαζάρου. Συμμετοχές σε Διεθνή Φεστιβάλ Φιλαρμονικών 26 με 29/08/2011 στη Σίνδο & 16 με 18/12/2011 στο Λαγκαδά. Οργανώθηκε το Ωδείο μας, εγγραφήκαμε στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού και είμαστε στους 50 φορείς Πανελλαδικά που εγκρίθηκε επιχορήγηση, ενεργοποιήθηκε με δωρεά του Νίκου Καββαδά η ιστοσελίδα του Σωματείου filarmoniki.gr και τέλος υποβλήθηκε πρόταση στο ΕΣΠΑ με αποτέλεσμα να αποκτηθούν 160 στολές, 100 μουσικά όργανα και 50 αναλόγια, σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον της Φιλαρμονικής.

Γεννήθηκε το 1949 στην Λευκάδα, όπου ζεί μέχρι σήμερα. Σπούδασε οικονομικά στην Θεσ/νίκη. Υπηρέτησε 28 μήνες στον Στρατό. Από το 1976 δημόσιος υπάλληλος στο Τμήμα Εμπορίου, ΥΔΕ, Δ/νση Εσωτερικών. Συνταξιοδοτήθηκε το 2008 ως Διευθυντής Οικονομικών Υπηρεσιών Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λευκάδας. Εκλέχθηκε μια φορά στο ΔΣ του Τηλυκράτη και χρημάτισε ταμίας για ένα χρόνο. Στην Φιλαρμονική εκλέχθηκε πέντε φορές και χρημάτισε Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και Ταμίας (1996-2001) – (2006-2013).

Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου και τελείωσε την Πρωτοβάθμια και την Δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της. Είναι απόφοιτος της ΠΑΝΤΙΟΥ .Α.Σ.Π.Ε. και εργάζεται στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Λευκάδας ως Προϊσταμένη της Γραμματείας. Είναι παντρεμένη με τον ιατρό-χειρουργό Αθανάσιο Ζαβερδινό και έχει δύο άρρενα τέκνα. Στην Φιλαρμονική Εταιρία Λευκάδος εκλέχθηκε για πρώτη φορά το 1997 και εν συνεχεία στις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Διατέλεσε Έφορος την πρώτη και την δεύτερη τριετία και για δεκαοκτώ περίπου μήνες Πρόεδρος του Σωματείου κατά την τρίτη εκλογή της.

Εκπαιδευτικός. 1990-2002 Διευθυντής Γυμνασίου Νυδριού 2003 μέχρι και σήμερα Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Λευκάδας 1994-2006 Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Λευκάδας 1994-2004 Πρόεδρος Δ.Σ. Φιλαρμονικής Λευκάδας 1999-2002 Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Λευκάδας 2007-2010 Πρόεδρος Νομαρχιακού Συμβουλίου Λευκάδας

Ο Σπύρος Καρβούνης γεννήθηκε και ζει στη Λευκάδα. Έγγαμος. Έχει δύο παιδιά. 1975 Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. 1980–1987 Εργάζεται στη Τεχνική Υπηρεσία του Υπουργείου Υγείας & Πρόνοιας ασχολούμενος με μελέτες Νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας και Ιδρυμάτων Πρόνοιας. 1987–1992 Εργάζεται στο Νοσοκομείο Λευκάδας και ασχολείται με ανακαινίσεις και διαρρυθμίσεις των χώρων του Νοσοκομείου, την κατασκευή νέου ακτινολογικού εργαστηρίου, την εξασφάλιση αδειοδότησης για τη μονάδα Τεχνητού Νεφρού. 1992–1995 Εργάζεται στη ΤΥΔΚ του Ν. Λευκάδας ασχολούμενος με έργα όλων των Δήμων και Κοινοτήτων της Λευκάδας. 1995 μέχρι σήμερα Εργάζεται στην Ειδική Υπηρεσία Μεγάλων Έργων Δυτικής Ελλάδας (ΕΥΔΕ/ΜΕΔΕ) του ΥΠΕΧΩΔΕ ασχολούμενος με την επίβλεψη μεγάλων έργων όπως τα έργα ‘‘Ζεύξη Πρέβεζας-Ακτίου’’, ‘‘Βελτίωση Εθνικής Οδού Ηγουμενίτσας-Πρέβεζας’’, ‘‘Παράκαμψη Αγρινίου’’, ‘‘Παράκαμψη Άρτας-Φιλιππιάδας’’. (Τα δύο τελευταία έργα είναι τμήματα της ΙΟΝΙΟΥ ΟΔΟΥ). Ξεκίνησε να ασχολείται με τα κοινά από τα φοιτητικά του χρόνια, συμμετέχοντας στους αγώνες του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης όπου φοιτούσε. Στη συνέχεια, από την αρχή της επαγγελματικής του δραστηριότητας αναπτύσσει συνδικαλιστική δράση στους χώρους που εργάζεται. Πιο συγκεκριμένα: • Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών Υπαλλήλων Υπουργείου Υγείας & Πρόνοιας. • Μέλος και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας. • Μέλος και Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Λευκάδας του Τ.Ε.Ε. • Μέλος και Πρόεδρος του Δ.Σ. της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας. • Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ομίλου Λευκαδίων Ναυταθλητών. 1998 Εκλέγεται Νομαρχιακός Σύμβουλος με το συνδυασμό του Σπύρου Μαργέλη. 1999–2002 Στενός συνεργάτης του Νομάρχη Σπύρου Μαργέλη ασχολείται με τον προγραμματισμό και τις αδειοδοτήσεις μελετών και έργων. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της Αναπτυξιακής Εταιρείας της Νομαρχίας (ΕΤΑΝΑΛ Α.Ε.) και Διαχειριστής του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης Λευκάδας (ΚΕΚ ΛΕΥΚΑΔΑΣ) επιμελείται την σύνταξη, υποβολή και υλοποίηση αναπτυξιακών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων καθώς και προγραμμάτων νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. 1994–2005 Μέλος της Λιμενικής Επιτροπής Λευκάδας και Πρόεδρός της από το 2000 έως το 2005. 2003–2006 Δημοτικός Σύμβουλος στο Δήμο Μεγανησίου. 2010 Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του βουλευτή Σπύρου Μαργέλη. 2011 Δημοτικός Σύμβουλος με το συνδυασμό του Κώστα Αραβαν;h και Αντιδήμαρχος στο Δήμο Λευκάδας. 2019 Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Λευκάδας.

O Ανδρέας Γεωργάκης γεννήθηκε στην Λευκάδα το 1951. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976 αποκτώντας αργότερα την ειδικότητα του παιδιάτρου, ασκεί το επάγγελμα αυτό στο νησί της Λευκάδας από το 1984. Η μουσική του πορεία χαράχτηκε μέσα από τον Μουσικοφιλολογικό Όμιλο του “Ορφέα”το 1959 και την Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδας. Στον “Ορφέα” διδάχτηκε μαντολίνο, ακορντεόν και αργότερα κιθάρα. Έχει επίσης υπάρξει μέλος της Μαντολινάτας του Ορφέα από το 1960. Στην ΦΕΛ διδάχθηκε τρομπόνι από το 1961 και εκτός από μέλος της μπάντας από το 1963, έχει επίσης διατελέσει διοικητικός σύμβουλος αλλά και πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρίας από τις χρονικές περιόδους 1991 – 1993, 2004 – 2006 και 2006 – 2007.

Γεννήθηκε το 1945 και πέθανε το 2001. Ήταν καθηγητής φιλόλογος και εργάστηκε για χρόνια ως φροντιστής.

Δικαστικός υπάλληλος

Έμπορος

Ο Γεράσιμος Βλασσόπουλος του Δημητρίου και της Αμαλίας γεννήθηκε στις 30-11-1944 στον Άγιο Πέτρο Λευκάδας. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο στην Λευκάδα το 1963. Την ίδια χρονιά μετέβη στην Αθήνα και φοίτησε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε το 1968. Έκανε άσκηση σε δικηγορικό γραφείο των Αθηνών και κατόπιν δυο χρόνια υπηρέτησε στον στρατό. Το 1972 εγκαταστάθηκε στην Λευκάδα. Παντρεύτηκε το 1976 με την Μαρία Αναστασίου Τζεβελέκη και απέκτησε δυο γιούς, τον Δημήτριο και τον Αλέξανδρο-Αριστοτέλη. Άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου μέχρι και το 2000. Πέθανε στις 8-5-2000 από την επάρατη νόσο στη Λευκάδα. Διακρίθηκε για το ήθος του, την βοήθεια στους συνανθρώπους του και την επιστημονική του κατάρτιση.

Τραπεζικός

Γεννήθηκε το 1910 και πέθανε το 1992. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φαρσέρ της παλιάς εποχής της Λευκάδας. Πρωταγωνιστούσε στα μεγάλα γλέντια στο Πάνθεον και στο Καρναβάλι. Κυκλοφορούν πάμπολλες ιστορίες-φάρσες που τον έχουν πρωταγωνιστή. Είχε δυο γιους επιχειρηματίες στη Λευκάδα, τον Γιάννη και τον Βαγγέλη (δερματέμπορος και ιδιοκτήτης του Porto Galini), οι οποίοι δεν ζουν πια. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και Πρόεδρος της Φιλαρμονικής το 1974. Ανακηρύχτηκε ευεργέτης της ΦΕΛ στις 25 Νοεμβρίου 1974.

Ο Ξενοφών Σ. Στραγαλινός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1933, όπου και τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Ρόδο. Διορίσθηκε ως υπάλληλος στο Ειρηνοδικείο Λευκάδας και συνταξιοδοτήθηκε το 1989 ως Διευθυντής Γραμματείας Πρωτοδικείου Λευκάδας. Εξελέγη και διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος Λευκάδας κατά τις περιόδους 1991 – 1994 και 1994 – 1998, απ’ όπου και υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια τον τόπο του μέσω της δραστηριοποίησής του στην αυτοδιοίκηση. Υπήρξε Αντιδήμαρχος Λευκάδας την τετραετία 1994 -1998 Διετέλεσε Πρόεδρος του Γενικού Νοσοκομείου Λευκάδας για το χρονικό διάστημα από τo 1991 έως 1993, όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του με ζήλο, αίσθημα ευθύνης και ακεραιότητα Διετέλεσε Πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδας τα χρονικά διαστήματα από 1972 – 1974, 1987 – 1989 και 1990 – 1992 καθώς επίσης και ως μέλος στα διοικητικά συμβούλια αυτής επί σειρά ετών. Υπήρξε μέλος ομάδας Λευκαδιτών οι οποίοι βοήθησαν στο να δοθεί το κτίριο της οδού Κόνταρη από την αείμνηστη μεγάλη ευεργέτιδα Μαρία Αιγειαλίδου στην Φ.Ε.Λ. Διετέλεσε Πρόεδρος του Ομίλου Λαϊκών χορών «ΠΗΓΑΣΟΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ» από 30/8/1997 έως 20/10/1999, όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του για την προβολή και διάδοση των παραδοσιακών χορών της χώρας μας. Υπήρξε μέλος όλων των πολιτιστικών Σωματείων της Λευκάδας (Ορφέας, Νέα Χορωδία κλπ) Διετέλεσε διοικητικός παράγοντας την χρονική περίοδο από 1974 έως 1976 (ως μέλος και Γενικός Γραμματέας αντίστοιχα), στην ποδοσφαιρική ομάδα της Λευκάδας «ΤΗΛΥΚΡΑΤΗΣ», και με την αγάπη του για τον ΤΗΛΥΚΡΑΤΗ και το ποδόσφαιρο γενικότερα, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στα αθλητικά δρώμενα του νησιού μας. Ξεχώριζε για το ήθος, την εντιμότητα, την εργατικότητα, τον έμπρακτο ανθρωπισμό του και τη διάθεση άδολης προσφοράς σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής του δράσης και υπήρξε αγαπητό μέλος της κοινωνίας της Λευκάδας. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Στραγαλινού με την οποία είχε αποκτήσει δύο κόρες την Αμαλία και τη Νικολέττα. Έφυγε από τη ζωή το 2000.

Γεννήθηκε το 1943. Τελείωσε το δημοτικό στα Λαζαράτα και το γυμνάσιο στην πόλη της Λευκάδας. Το 1960 εισήλθε στην Νομική του ΑΠΘ από όπου και αποφοίτησε με πτυχίο λίαν καλώς. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία για 2 χρόνια. Από το 1970 έως το 2009 άσκησε την δικηγορική στην Λευκάδα.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, αλλά μετά το διορισμό του στην Αγροτική Τράπεζα έκανε μεταγραφή στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή Αθηνών. Υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου Ορφέα, των Φίλων Χωροφυλακής Λευκάδας και του Συνδέσμου Προστασίας Εφέδρων Πολεμιστών Λευκάδας. Υπήρξε ιδρυτής, Γενικός Αρχηγός και αντιπρόεδρος του Αθλητικού Ομίλου Λευκάτας, ιδρυτής και πρόεδρος του Σωματείου των Εφέδρων Αξιωματικών Λευκάδας και περιφερειακός έφορος Προσκόπων Λευκάδας. Έδωσε το παρών σε όλα τα προσκλητήρια της πατρίδας (Ελληνοϊταλικός πόλεμος, Εθνική Αντίσταση) ως έφεδρος αξιωματικός. Έχει παρασημοφορηθεί 6 φορές και φέρει το βαθμό του Εφέδρου Λοχαγού του Πεζικού.

Καθηγητής. Γεννήθηκε στην Κατούνα Λευκάδας το 1900. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Θεολογική Σχολή και μόλις πήρε το πτυχίο του διορίστηκε καθηγητής. Υπηρέτησε σε γυμνάσια των Αθηνών, της Νάξου, της Πάρου, της Φλώρινας και της Λευκάδας. Έλαβε μέρος στη Μικρασιάτικη εκστρατεία και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του ΄40 ως έφεδρος αξιωματικός της Επιμελητείας. Στη Κατοχή διέφυγε στη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο όπου προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες. Συνταξιοδοτήθηκε και έφερε το βαθμό του εφέδρου Λοχαγού.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα, στην Αγία Μαύρα όπως προτιμούσε να λέει, το 1923 και ζούσε στη γειτονιά “Στου Πουλιού”. Μεγάλωσε κοντά στον αδερφό του πατέρα του, το μπάρμπα Γιώργη, όπως τον αποκαλούσε, επειδή αυτός δεν είχε παιδιά, το δε σπίτι όπου μεγάλωσε ο Δήμος είναι το σπίτι που έζησε ο Άγγελος Σικελιανός. Ήταν το μόνο παιδί της οικογένειας του Αντωνίου Μαλακάση που σπούδασε. Τελείωσε και το Γυμνάσιο και φοίτησε στη Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1959, αλλά γράφτηκε παράλληλα και στη Σχολή Καλών Τεχνών (ακαδημαϊκό έτος 1941- 42). Δικηγόρησε για περίπου δέκα χρόνια στη Λευκάδα και στη συνέχεια για 24 χρόνια υπηρέτησε ως συμβολαιογράφος (περίπου από το 1970), εκ των οποίων τα 10 εκτελούσε και χρέη άμισθου Υποθηκοφύλακα. Ήταν ζωγράφος ακουαρέλας, σκιτσογράφος (σχεδίαζε πάντα με ένα μολύβι). Έγραψε βιβλία, όπως “Το χρονικό των εμποροκτηματιών της Αγίας Μαύρας 1820-1920”, το οποίο αποτελεί μέρος από την εργασία: “Μαγαζιά-Τέχνες-Εργαλεία 1840-1940”, και το βιβλίο “Τα παλιά σπίτια της Λευκάδας”, το περιεχόμενο των οποίων άντλησε από παλιά νοταριανά έγγραφα και συμβόλαια. Έκανε, επίσης, πολλές δημοσιεύσεις στις Λευκαδίτικες σελίδες (έχουν δημοσιευθεί γύρω στα 250 άρθρα του). Υπήρξε λάτρης της δημοτικής γλώσσας όσο και της ιδιόμορφης ντοπολαλιάς των μπουρανέλων της παλιάς πόλης της Λευκάδας. Ασχολήθηκε με πάθος όσον αφορά τη διοργάνωση και διεκπεραίωση των πολιτιστικών δρώμενων της αγαπημένης του πατρίδας της Λευκάδας. Υπήρξε ένα από τα πιο ενεργά μέλη του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου “Ορφέας”, στον οποίο διετέλεσε και πρόεδρος. Επιτέλεσε πρόεδρος και της ΦΕΛ το 1967. Το 1964 επιμελήθηκε το σκηνικό της διοργάνωσης του Διεθνούς Φεστιβάλ Φολκλόρ Λευκάδας, το οποίο ζωγράφισε ο ίδιος απεικονίζοντας υπέροχα μια Λευκαδίτισσα νύφη ντυμένη με την παραδοσιακή μας στολή (και το οποίο Φεστιβάλ φιλοξένησε και τη φωνή της Μαρίας Κάλλας εκείνη τη χρονιά), καθώς και το σκηνικό με το περιστέρι της ειρήνης που στάθηκε αιτία να του ζητηθεί από την αστυνομία ο λόγος που ζωγράφισε κάτι τέτοιο. Την ίδια εποχή, μαζί με τον Πανταζή Κοντομίχη (καθηγητή και λαογράφο) και το Δημήτριο Φατούρο (δικηγόρο), σάρωναν (σκούπιζαν) την πλατεία της Λευκάδας και ταξινομούσαν τις καρέκλες για να είναι έτοιμες στην επόμενη παράσταση του φεστιβάλ. Συμμετείχε σε ομιλίες στα πλαίσια των Γιορτών Λόγου και Τέχνης παρουσιάζοντας τη ζωή και τις τέχνες στη Λευκάδα κατά το μεσοπόλεμο διάστημα. Η επιστημονική του κατάρτιση, η αφιλοκερδής συμμετοχή του, ο σεβασμός προς τους συναδέλφους του, η κατανόηση των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι πελάτες του γραφείου του και το ανεξάντλητο χιούμορ του, τον έκαναν γνωστό και αγαπητό. Άριστος οικογενειάρχης, πραγματικός αγωνιστής της ζωής, μα πάνω απ’ όλα ήταν άνθρωπος που παρέμεινε για όλη του τη ζωή ένα μεγάλο παιδί. Πνεύμα ανήσυχο, ζωηρό, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες και με φιλελεύθερα δημοκρατικά αισθήματα, γίνεται ενεργό μέλος της ΕΠΟΝ, αναλαμβάνοντας το συντονισμό της στη Λευκάδα, σχεδιάζοντας και γράφοντας -με ένα φάμπερ μολύβι- χειρόγραφες εφημερίδες της νεολαίας εκείνου του καιρού. Φεύγοντας οι κατακτητές, βρέθηκε μαζί με άλλους νέους της εποχής του, που είχαν οραματισθεί έναν καλύτερο κόσμο, στο Μακρονήσι. Στην αίθουσα τέχνης του πνευματικού κέντρου Λευκάδας (14-12-1985 έως 12-1-1986) εξέθεσε ο Δήμος Μαλακάσης τις υδατογραφίες του (περιόδου 1944-1984) με μεγάλη επιτυχία και ο Θεόδωρος Στάμος γράφει «Τα έργα του Δήμου Μαλακάση είναι σε χαρτί καμωμένα με νεροχρώματα. Πρέπει να γίνονται γρήγορα και σταθερά. Δεν υπάρχει χρόνος για λάθη ή και διορθώσεις. Ο καλλιτέχνης ανταποκρίνεται στη φωνή του εσωτερικού του κόσμου. Ασφαλώς ο Δήμος Μαλακάσης είναι από τους πιο γόνιμους καλλιτέχνες στη Λευκάδα».

Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Μετά το Γυμνάσιο γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και παράλληλα σπούδαζε Γαλλικά και Γαλλική Λογοτεχνία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής σε διάφορα Γυμνάσια και Λύκεια. Το 1962 έτυχε υποτροφίας από το Γαλλικό Υπουργείο Παιδείας για σπουδή της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας στο Παρίσι και τη Μπεζανσόν. Συνταξιοδοτήθηκε Γυμνασιάρχης. Δημοσίευσε άρθρα, μελέτες και εντυπώσεις για τη γαλλική ποίηση και λογοτεχνία στις “Λευκαδίτικες Σελίδες”.

Γεννήθηκε στο Σπαρτοχώρι Μεγανησίου το 1933. Κατάγονταν από ναυτική οικογένεια. Μετά το Γυμνάσιο Λευκάδας, φοίτησε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Πνεύμα ανήσυχο και οξύ, φύση ευαίσθητη και καλλιεργημένη, έδειξε γρήγορα τις ιδιαίτερες ικανότητες του. Υπηρέτησε στο Λιμενικό Σώμα ως αξιωματικός και μετά την απόλυση του εργάστηκε ως δικηγόρος στη Λευκάδα όπου διακρίθηκε για τη νομική του κατάρτιση, την επαγγελματική του ακεραιότητα και την κοινωνική προφορά του, αθόρυβα και γενναιόδωρα. Διακρίθηκε ως ποινικολόγος. Κέρδιζε αμέσως τη φιλία και την εμπιστοσύνη. Την ίδια κοινωνική προσφορά έδειξε και στην Αθήνα. Υπήρξε πρωτεργάτης τοπικών συλλόγων και επίτιμο μέλος της ΕΛΜ. Πέθανε το 1985 στην Αθήνα ξαφνικά μέσα στο ακροατήριο του Εφετείου ενώ είχε τελειώσει μόλις την αγόρευσή του.

Γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1907 στην Εύγηρο. Είναι το μοναδικό παιδί του Πέτρου Φατούρου και της Θεοδώρας, κόρης του Σπύρου Δελαπόρτα ή Μανιάκη, που κατάφερε να επιβιώσει. Τα αδέρφια του, Δημήτριος, Μαριώ, Ελένη και Σπυρίδων πέθαναν όλα σε βρεφική ηλικία. “Του 1907 εγενήθη υιός μας, την 17 Φεβρουαρίου, ημέραν Σάββατον, με το χάραμα της αυτής ημέρας. Εβαπτήσθη παρά του Νικολάου Φατούρου ποτέ Θεοδώρου (ή Μπουτογιώνη) την 25 Φεβρουαρίου Ε.Ε. ημέρα Απόκρεως και το όνομα αυτού Δημήτριος. Ο Γάμος αυτού έγινε 16 Οκτωβρίου του 1922”. Μ’ αυτές ακριβώς τις λέξεις, διατηρώντας την ορθογραφία τους, ο Πέτρος Φατούρος περιγράφει τη γέννηση, τη βάφτιση και τον γάμο του δεκαπεντάχρονου (!) γιου του, Δημήτρη με την Μαρία, κόρη του Αριστείδη Σπ. Φατούρου-Γεωργαλάκη, που γεννήθηκε στην Εύγηρο το 1904 και πέθανε στη Λευκάδα τις 22 Ιανουαρίου 1985 σε ηλικία ετών 81, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια. Ο Δημήτρης (Μήτσος) Φατούρος ήταν δικηγόρος και πέθανε στα Ιωάννινα στις 23 Μάρτη 1995 σε ηλικία 88 χρόνων. Κηδεύτηκε στη Λευκάδα. Ο θάνατός του προήλθε από καρδιακή κάμψη λόγω γήρατος. Απέκτησε πέντε παιδιά, την Ελένη, την Ερρικέτη, τον Θρασύβουλο, τη Θεοδώρα-Νίκη (Ρούλα), και την Πετρούλα. Ο Δημήτρης Φατούρος αναδείχθηκε κοινωνικά, επαγγελματικά και πολιτιστικά στην πόλη της Λευκάδας, υπήρξε καλός δικηγόρος και οικογενειάρχης, και αγαπητός στην κοινωνία όπου ζούσε. Ήταν εξαιρετικά μορφωμένος, εγκυκλοπαιδικά, ιστορικά, πολιτικά, νομικά και πολιτιστικά. Εκτός των βιβλίων της επιστήμης του, μελέτησε σε βάθος και συμπλήρωσε παραπάνω από 2.000 βιβλία στη βιβλιοθήκη του. Εξέδωσε βιβλίο για τη ζωή του Η Ζωή μου, Λευκάδα, 1986 και διάφορες άλλες μικρογραφίες. Πήγε στα Δημοτικά Σχολεία της Ευγήρου, του Μαραντοχωρίου, και δύο τάξεις (Α ́ και Γ ́) στην πόλη της Λευκάδας. Τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο Βασιλικής (1921-1922) μετά από τριετή φοίτηση, και το 1922, σε ηλικία 15 ετών, παντρεύτηκε. Με επιτυχείς εισιτήριες εξετάσεις εισήλθε στο τετρατάξιο Γυμνάσιο Λευκάδας και αποφοίτησε μετά από κανονική τετραετή φοίτηση το σχολικό έτος 1926-1927. Για την προσφορά του στην πόλη, ο Δήμος Λευκάδας έδωσε στον δρόμο που περνά πίσω από το σπίτι του στην ανατολική παραλία Λευκάδας το όνομα “Οδός Δημητρίου Φατούρου”. Το 1927 με εισιτήριες εξετάσεις γράφηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, και την επόμενη χρονιά, μετά από τέσσερις μήνες θητείας, απολύθηκε από το Ναυτικό με την ιδιότητα του Προστάτη. Το 1928 μεταγράφηκε από τη Φιλοσοφική Σχολή στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διά λόγους οικονομικούς, γιατί η Νομική Σχολή δεν υποχρέωνε την παρακολούθηση των μαθημάτων, κι έτσι μπορούσε να βρίσκεται στην Εύγηρο κοντά στους γέρους γονείς του, τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, να μελετά, να κάνει τον γεωργό και να πηγαίνει στην Αθήνα 2-3 φορές τον χρόνο για να δίνει εξετάσεις. Το 1933 έλαβε το πτυχίο της Νομικής Σχολής. Αμέσως μετά έκανε έναν χρόνο πρακτική άσκηση στον δικηγόρο Λευκάδας Αναστάσιο Σκιαδαρέση. Διορίστηκε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Λευκάδας και γράφηκε στο Μητρώο Μελών του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας το 1934. Το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε μόνιμα στην πόλη της Λευκάδας και άνοιξε δικηγορικό γραφείο στο οίκημα Νίκου Γρηγόρη, όπου διατήρησε μέχρι συνταξιοδοτήσεως, την 1η Ιουλίου 1975, δηλαδή επί σαράντα ένα και πλέον χρόνια. Ανέλαβε διάφορες θέσεις, όπως Νομικός Σύμβουλος της ΑΤΕ στη Λευκάδα, Διευθυντής και Νομικός Σύμβουλος της Ηλεκτρικής Εταιρείας Λευκάδας –στην οποία παρέμεινε μέχρι της εξαγοράς της από τη ΔΕΗ το 1960–, Πρόεδρος του ΚΤΕΛ, του Παγοποιείου, μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Προστασίας Ελαιοπαραγωγής, του Λιμενικού Ταμείου, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας, δικηγόρος του δημοσίου και πολλές άλλες. Ωστόσο, η μεγάλη του συνεισφορά του στη Λευκάδα ήταν η ενασχόλησή του με τα πολιτιστικά σωματεία της πόλης. Το 1951 εκλέγεται Σύμβουλος και το 1952 εκλέγεται Πρόεδρος του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου ΟΡΦΕΥΣ. Υπό την Προεδρία του ο Ορφέας οργάνωσε στη Λευκάδα τις πρώτες Γιορτές Λόγου και Τέχνης. Μεταξύ άλλων προγραμματισμένων εκδηλώσεων, εκλήθη ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου Σωκράτης Καραντινός και ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου, για να ανεβάσουν σε μια κοιλάδα των Σφακιωτών Λευκάδας το θεατρικό έργο του Λευκάδιου λογοτέχνη και δικηγόρου Αθηνών Νικόλαου Γ. Κατηφόρη, “Φωτεινός”, διασκευή του ομώνυμου ποιήματος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Το έργο, με την αντίδραση δεξιών παραγόντων της πόλεως και την άκαμπτη στάση του δικηγόρου Κώστα Σερεπίσου, που το έκριναν κομμουνιστικό, δεν παίχτηκε, και όλες οι προετοιμασίες σε έμψυχο και άψυχο υλικό χάθηκαν, παρά τη σύμφωνη γνώμη του Νομάρχη Λευκάδας Κωνσταντίνου Μπλέρη και του εγγονού του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Η ματαίωση του έργου και της όλης προσπάθειας του ΟΡΦΕΑ κρίθηκε προσβλητική, και γι’ αυτό τον λόγο παραιτήθηκε ολόκληρο το Δ.Σ. του ΟΡΦΕΑ. Συγχρόνως γίνεται εκλογή νέου Δ.Σ. και επανεκλέγεται Σύμβουλος. Το 1962 ξεκινά και το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ της Λευκάδας με εμπνευστή και δημιουργό τον Αντώνη Τζεβελέκη, φίλο, συνεργάτη και κουμπάρο του Δ. Φατούρου. Μεταξύ 1958-1964 διατελεί Πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρίας Λευκάδος. Την υπηρέτησε και σαν αντιπρόεδρος, και μέλος του Δ.Σ. Στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης του 1964, στις οποίες τραγούδησε η Μαρία Κάλλας και παρευρέθη ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ήταν Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής των Γιορτών και το 1965 Αντιπρόεδρος. Ασχολήθηκε με την πολιτική σε τοπικό επίπεδο, ως στέλεχος της Ένωσης Κέντρου και του ΚΟΔΗΣΟ, ενώ κατείχε πολλές πολιτικές θέσεις, όπως Πρόεδρος της Επιτροπής Πανδημοκρατικού Μετώπου Λευκάδας (1945), της Επιτροπής για την Αβασίλευτη Δημοκρατία (1974) κ.λπ. Στις πρώτες δημοτικές εκλογές μετά τη Δικτατορία (1975) είχε αποφασίσει να κατέλθει ως υποψήφιος Δήμαρχος με δικό του ψηφοδέλτιο. Παραιτήθηκε από την υποψηφιότητα αυτή όταν δεν εξασφάλισε την υποστήριξη των κομμάτων ως ακομμάτιστου υποψήφιου Δημάρχου. Ανακηρύχθηκε Ευεργέτης της ΦΕΛ για την προσφορά του το 1976.

Γεννήθηκε το 1899 και πέθανε το 1961 στη Λευκάδα. Γιος του γνωστού ζαχαροπλάστη Χρήστου Κατσή, τον διαδέχτηκε επάξια στο επάγγελμα. Υπηρέτησε ως δήμαρχος και προσέφερε πολλές υπηρεσίες στην πόλη και γι’ αυτόν τον λόγο προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του σε δρόμο της Λευκάδας.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα όπου και τελείωσε το γυμνάσιο. Πτυχιούχος του Μαράσλειου Διδασκαλείου υπηρέτησε ως δάσκαλος σε διάφορα σχολεία της Λευκάδας και της Βόνιτσας όπου με τις ενέργειες του κτίστηκε και διδακτήριο. Άριστος εκπαιδευτικός, υπηρέτησε ως αναπληρωτής Επιθεωρητής στη Β’ εκπαιδευτική Περιφέρεια Άρτας. Υπήρξε πρόεδρος του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου Ορφέας, του ποδοσφαιρικού σωματείου Τηλυκράτης, του Εθνικού Συνδέσμου και της ΦΕΛ. Ανέπτυξε ποικίλη κοινωνική δράση και ως Περιφερειακός Προσκοπικός Έφορος και έτυχε μεταλλίου εξαίρετων πράξεων.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1906. Ήταν το τελευταίο παιδί του φιλαγρότη βουλευτή και γιατρού Πέτρου Φίλιππα Πανάγου, πρωτεργάτη της συνεταιριστικής ιδέας στο νησί και ιδρυτή του ΤΑΟΛ. Μετά το Γυμνάσιο φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Από μικρός έδειξε κλίση στη δημοσιογραφία, την ποίηση και τη λογοτεχνία. Υπήρξε διευθυντής και εκδότης πολλών τοπικών εφημερίδων ( ΦΩΝΗ, ΦΩΝΗ της ΛΕΥΚΑΔΑΣ) και παράλληλα εξέδωσε πολλές ποιητικές συλλογές και άλλα λογοτεχνικά έργα. Τύπωσε τις ποιητικές συλλογές “Ελεύθερη Ψυχή” το 1945, “Απ΄ τον πόνο και πέρα” το 1948, “Σονέτα” το 1953. Επιλογή από το ποιητικό του έργο είναι το βιβλίο του “Νικημένοι Πόνοι” το οποίο εκδόθηκε το 1964. Επίσης, το 1969 κυκλοφόρησε τη συλλογή με τοπικά ανέκδοτα με τίτλο “Λευκαδίτικο Γέλιο”. Ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έγραψε το 1948 το “Έχει πατρίδα ο έρωτας;”, καθώς και την επιθεώρηση “Σεισμός και Ανοικοδόμηση” την ίδια χρονιά, που ανέβηκε στο “Πάνθεον” και είχε τεράστια επιτυχία αφού με χιουμοριστικό τρόπο αφηγούνταν τα δεινά που άφησε στο διάβα του ο εγκέλαδος. Διετέλεσε επίσης Έπαρχος, πρόεδρος της Λιμενικής Επιτροπής, πρόεδρος του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου Ορφέας, πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, πρόεδρος της ΦΕΛ Από το γάμο του με την Κατερίνα Σκυριανού απέκτησε 4 παιδιά. Ανάμεσα τους ο αείμνηστος ζωγράφος Πέτρος Φίλιππας-Πανάγος και ο κιθαρίστας Μιχάλης. Είχε αστείρευτο χιούμορ και μνήμη και ήταν ένας ιδιαίτερα ευχάριστος συνομιλητής. Ήταν ένα σπάνιο ταλέντο. Και χαρακτηριστικός τύπος της παλιάς Λευκάδας. Η ποίηση αποτέλεσε την ουσιαστική του ασχολία. Αλλά και την μεγάλη του αγάπη. Θρυλικές έχουν μείνει οι διαλέξεις και τα ξενύχτια με φάρσες, μπιλιάρδο, καλαμπούρια, φιλοσοφικές συζητήσεις και με πρωταγωνιστή, πάντα, τον Σπύρο Φίλιππα-Πανάγο. Το όνομά του έχει δοθεί σε δρόμο της πόλης της Λευκάδας. Ο Σπύρος Φίλιππας Πανάγος πέθανε στην Αθήνα το 1973.

Γεννήθηκε και πέθανε στη Λευκάδα (1886-1958). Υπήρξε υπόδειγμα εργατικότητας και ευσυνείδητου επαγγελματία. Τίμιος και ευλαβής, εξυπηρέτησε πολλαπλά την κοινωνία. Φιλάνθρωπος και οικογενειάρχης, ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή έκανε βίωμα του τη στέγαση των προσφύγων, όπως αργότερα, το 1948 τη στέγαση των σεισμόπληκτων. Από το 1916 μέχρι που πέθανε υπήρξε πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Αγίας Παρασκευής και με τις φροντίδες του ανοικοδομήθηκε. Υπήρξε ακόμα πρόεδρος των Εμπόρων, του Νοσοκομείου, δημοτικός σύμβουλος και από το 1946 μέχρι το 1950 δήμαρχος. Έργο του είναι η εγκατάσταση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στη Λευκάδα. Τέλος, υπηρέτησε τον προσκοπισμό Λευκάδας ως έφορος από το 1946 μέχρι το 1948. Έχει δοθεί το όνομά του σε δρόμο της πόλης.

Πρόκειται για πολυτάλαντη προσωπικότητα των γραμμάτων. Ήταν γιος του γιατρού μαιευτήρα Κωνσταντίνου Αλβανίτη. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1868. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του το 1889. Το 1891 συμμετείχε με επιτυχία στις Πρακτικές εξετάσεις της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύθηκε στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων. Ο Αριστομένης Αλβανίτης ασχολήθηκε γενικότερα με τα γράμματα. Μελέτησε Γαλλική και Ιταλική λογοτεχνία και δημοσίευσε διάφορα άρθρα. Μετά το τέλος των σπουδών του επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου πρωτοστάτησε στην πνευματική, καλλιτεχνική και αναμορφωτική κίνηση της Λευκάδας. Το 1897 ίδρυσε τον Σύλλογο “Απόλλων”, του οποίου και υπήρξε ο πρώτος γραμματέας. Υπήρξε από τα πλέον δραστήρια μέλη της Εταιρείας Επτανησιακών Σπουδών. Έλαβε μέρος στο Α ́ Πανιόνιο Συνέδριο και ανακοίνωσε μελέτες σχετικές με τη φυματίωση και την ελονοσία. Το 1910 εξελέγη αντιπρόσωπος της Λευκάδας στην Αναθεωρητική Βουλή. Κατά την περίοδο 1914-1918 υπηρέτησε στο πολεμικό ναυτικό χωρίς αποδοχές ως ανώτερος αξιωματικός. Στην Λευκάδα εργάστηκε σκληρά για την οργάνωση του Νοσοκομείου της, καθώς και για την επαναλειτουργία του Ταμείου Αμύνης Οινοπαραγωγής Λευκάδας (Τ.Α.Ο.Λ.), στο οποίο προσέφερε και το ποσό των 700.000 δρχ. Το σπίτι του σώζεται και είναι αυτό που στεγάζεται σήμερα ο Μουσικοφιλολογικός Όμιλος «Ορφεύς» και το Λαογραφικό Μουσείο. Για την όλη δράση του τιμήθηκε με παράσημα και διακρίσεις. Πέθανε το 1942 στην ηλικία των 74 ετών.

Γόνος αρχοντικής οικογένειας, γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1887 και πέθανε το 1958 στην Αθήνα. Αξιωματικός του Ιππικού, τραυματίσθηκε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1912-13. Παρασημοφορήθηκε πολλές φορές και μετά τον τραυματισμό του τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Υπήρξε πρωτοπόρος σε κάθε καλλιτεχνική και προοδευτική κίνηση. Υπήρξε καλός ερασιτέχνης μουσικός, λυρικός συνθέτης και αρχιμουσικός. Έπαιζε πιάνο, βιολοντσέλο και κιθάρα. Έγραψε λίγες, αλλά ωραίες συνθέσεις, κυρίως τραγούδια. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε ανιδιοτελώς ως αρχιμουσικός του Ομίλου Φιλοπροόδων Νέων (ΟΦΝ) του Μ.Ο. “Ορφέας”.

Δικηγόρος, Πολιτευτής, Ποιητής. Ο Αναστάσιος Σκιαδαρέσης γεννήθηκε στην Λευκάδα το 1877 και πέθανε το 1941. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Νάπολη στην Ιταλία. Ήταν διακεκριμένος πολιτικός της Λευκάδας από μεγάλη οικογένεια και εκπροσώπησε πολλές φορές τη Λευκάδα ως βουλευτής στο Κοινοβούλιο. Εξελέγη βουλευτής Κέρκυρας (επαρχία Λευκάδος) το 1910 και συμμετείχε στην Β’ Διπλή Αναθεωρητική Βουλή από 28 Νοεμβρίου 1910 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1911. Επανεξελέγη το 1915 και συμμετείχε στην Κ’ Περίοδο (από 31 Μαΐου 1915 μέχρι 29 Οκτωβρίου 1915 και από 12 Ιουλίου 1917 μέχρι 10 Σεπτεμβρίου 1920), στην ΚΑ’ Περίοδο (από 6 Δεκεμβρίου 1915 μέχρι 30 Ιουνίου 1917) και το 1920 όπου συμμετείχε στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση (από 1 Νοεμβρίου 1920 μέχρι 21 Σεπτεμβρίου 1922). Άνθρωπος ευφυέστατος και καλλιεργημένος, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την ποίηση στη δημοτική γλώσσα και τα ποιήματα του έχουν ερωτικό αλλά και σατυρικό περιεχόμενο. Τύπωσε τις συλλογές “Τραγούδια” το 1904 και “Πάει πια” το 1934. Λιγότερο γνωστά στους σύγχρονους παραμένουν τα σατυρικά του ποιήματα που τα δημοσίευσε σε διάφορα έντυπα ή έκτακτα μονόφυλλα της εποχής του, για να καυτηριάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Πέρα όμως από το καθαρά λογοτεχνικό του έργο, σημαντικότερες παραμένουν οι μεταφράσεις του από την αρχαία ελληνική και λατινική φιλολογία, τους Ευρωπαίους λυρικούς (Χάϊνε, Λαμαρτίνος, Βερλαίν, Ταγκόρ, Ερεδιά) και από την παγκόσμια λογοτεχνία γενικότερα. Σε ένα γράμμα του ο Κωστής Παλαμάς χαρακτηρίζει τον Σκιαδαρέση “άριστο” μεταφραστή. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, παραμένει ανέκδοτο. Απεβίωσε το 1941 στην Αθήνα. Έχει δοθεί το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης της Λευκάδας.

Γεννήθηκε και πέθανε στη Λευκάδα (1871-1954). Αξιόλογος έμπορος κρασιών και λαδιών με ειδικές σπουδές στην Ιταλία. Υπήρξε σύμβουλος στην Οινοποιητική Εταιρεία Λευκάδας και στο ΤΑΟΛ. Διετέλεσε πολλές φορές μέλος του διοικητικού Συμβουλίου της ΦΕΛ και με την ιδιότητα αυτή συνόδευσε την ΦΕΛ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Έκανε πολλές δωρεές σε χρήμα και είδος στην ΦΕΛ. Μάλιστα κάποτε της δώρισε και ένα τρομπόνι που αγόρασε από τον Δ. Κονιδάρη (Τσιρώτο). Από το Δεκέμβριο του 1940 που ο γιος του Κώστας, δικηγόρος, έπεσε ως Ανθυπολοχαγός ηρωικά μαχόμενος στη Χιμάρα Βορείου Ηπείρου κλείστηκε στον εαυτό του.

Υπηρέτησε ως πρόεδρος της κοινότητας ή δήμαρχος Λευκάδας 30 χρόνια. Από τις 15 Ιανουαρίου 1926 ως τις 25 Ιανουαρίου του 1946 (εκτός του διαστήματος 1-1-44 ως 29-3-45 που πρόεδρος ήταν ο Γεώργιος Κάτσης), και μετά κατά διαστήματα, 1951-1955, 1959-1964 και 13-5-67 ως τις 3-11-67 που παραιτήθηκε. Επί Δημαρχίας Γιαννουλάτου ιδρύθηκε και η Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας. Έχει δοθεί το όνομά του σε δρόμο της πόλης της Λευκάδας.

Δικηγόρος, πρώην βουλευτής. Γεννήθηκε στον Άγιο Πέτρο το 1878 και πέθανε στη Λευκάδα το 1944. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε ως Ειρηνοδίκης και το 1910 εξελέγη βουλευτής στη Β΄ Αναθεωρητική Βουλή με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Έπαυσε όμως να πολιτεύεται και ασχολήθηκε μόνο με τη δικηγορία όπου ανεδείχθη σ’ έναν από τους καλύτερους δικηγόρους της Λευκάδας.

Δεν υπάρχει διαθέσιμο περιεχόμενο.

Ο Κωνσταντίνος Γ. Μαχαιράς (1882-1967) ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας εμπόρων σιτηρών από τη Ρωσία στα χρόνια της βρετανικής προστασίας, γιος της Κερκυραίας Ευρυδίκης Βασ. Δαμύρη και του Γεωργίου Κ. Μαχαιρά (1845-1926), βουλευτή 1875-1879 και δημάρχου Λευκάδας το 1891 και 1895 και προέδρου της Φιλαρμονικής Λευκάδας το 1895, τιμημένος το 1926 με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος. Ασχολήθηκε αρχικά με την πολιτική και την κοινωνική δράση αν και δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής. Ήταν δικηγόρος από το 1904 στη Λευκάδα, από το 1908 γραμματέας και από το 1910 πρόξενος στη Λευκάδα της Αυστρίας και πρόεδρος της Φιλαρμονικής Λευκάδας το 1917 και το 1923. Διαδέχτηκε τον Σ. Α. Βλαντή ως πρόξενος της Ιταλίας στη Λευκάδα, το 1938. Σε νεαρή ηλικία, το 1905 υπήρξε μέλος της Επιτροπής υποδοχής των αρχαιολόγων και των ιστορικών, οι οποίοι με επικεφαλής τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Σπ. Π. Λάμπρο, ήλθαν στη Λευκάδα και ξεναγήθηκαν στις ανασκαφές του Δαίρπφελδ. Τέσσερα κείμενα του συνδέονται με αυτές τις δραστηριότητες: Οι λόγοι του στη δοξολογία κατά την ονομαστική εορτή του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1919 και στον εορτασμό της υπογραφής της συνθήκης των Σεβρών το 1920. Ο λόγος του – σχεδίασμα ιστορίας της Φιλαρμονικής, το 1925, και ο λόγος του στο μνημόσυνο του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Μητρόπολη Λευκάδας το 1936. Από τις ανάγκες του δημόσιου ρήτορα φαίνεται να ξεκίνησε και η έρευνα, που αργότερα οδήγησε στη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου: Λεύκας και Λευκάδιοι επί Αγγλικής προστασίας (1810-1864) το 1940. Στα 55 του χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει την πολιτική και να ασχοληθεί με την ιστορία. Το έργο του διακρίνεται για την επίμονη τεκμηριωμένη προσέγγιση του παρελθόντος, με παράθεση υπεύθυνων μεταφράσεων των ιστορικών τεκμηρίων και προσπάθεια υπομνηματισμού τους. Τα βιβλία του είναι υψηλός αναβαθμός για τη λευκαδίτικη ιστοριογραφία και αφετηρία για εκεί¬νους που μετά από αυτόν αναζήτησαν και θα αναζητούν δρόμους προς μια συνθετική κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ιστορία της Λευκάδας. Διέθετε οικονομική ανεξαρτησία και έζησε χωρίς τα βάρη των βιοτικών αναγκών, με αποτέλεσμα να διαθέτει όλο το χρόνο του στην προσπάθεια που ανέλαβε και να μπορεί να αυτοχρηματοδοτεί τα ερευνητικά του ταξίδια και τις εκδόσεις των βιβλίων του, που εκδίδονταν με δική του επιμέλεια, κάποτε με σημαντική εικονογράφηση αλλά πάντοτε χωρίς ευρετήρια. Γνώριζε πολύ καλά τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα και απέδειξε ότι μπορούσε να μεταγράφει σωστά, να κατανοεί και να μεταφράζει με ευχέρεια και επιτυχία τα ντοκουμέντα του Αρχειοφυλακείου. Η εργασία του στο Αρχειοφυλακείο έδειξε και την αντοχή του στην επίμονη έρευνα κάτω από δύσκολες συνθήκες. Με το πρώτο του βιβλίο, παρόλη την συντομία του, την περιγραφικότητα και τη χαλαρή άρθρωση, απέδειξε ότι ήταν ικανός ιστοριοδίφης και ιστορικός για μια περίοδο της λευκαδίτικης ιστορίας, που πρώτος αυτός ιστόρησε. Η ερευνητική του προσπάθεια συνεχίστηκε με εντατικούς ρυθμούς με αποτέλεσμα δύο μεγάλα και τα σημαντικότερα έργα του, που τύπωσε το 1951, “Η Λευκάς επί Ενετοκρατίας (1684-1797)” και το 1954, “Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Λευκάδος (1797-1810)” και κάλυψε με αυτά την περίοδο της Βενετοκρατίας (1684-1797) και την περίοδο των Δημοκρατικών Γάλλων (1797-1798), των Ρωσοτούρκων (1798-1800), την περίοδο του πρώτου ελληνικού ημιαυτόνομου κράτους, της Επτανήσου Πολιτείας (1800-1807) και την περίοδο των αυτοκρατορικών Γάλλων ως την αγγλική κατάκτηση του 1810. Το 1958 θα εκδώσει σε 200 σελίδες το βιβλίο “Η Λευκάς (1700-1864)”, διεκδικώντας με επιτυχία τη βράβευσή του από την Ακαδημία Αθηνών. Ένα μεγάλο βιβλίο 380 σελίδων θα εκδώσει το 1957: “Ναοί και Μοναί της Λευκάδος”. Εκμεταλλευόμενος τους φακέλους για κάθε ναό και μονή, που υπήρχαν στο Αρχειοφυλακείο, ο Μαχαιράς συνέταξε ένα εικονογραφημένο χρονικό για την ίδρυση και την ιστορία κάθε ναού ή μονής με τρόπο λιτό, αναδεικνύοντας στοιχεία της θρησκευτικότητας και της λατρείας, αλλά και της φροντίδας για τους τόπους της λατρείας και την κυβέρνησή τους. Με αυτό το βιβλίο ο Μαχαιράς, παρόλο που δεν εξαντλεί την πληροφοριοδοτική ικανότητα των φακέλων, δίνει εναύσματα για μια εσωτερικότερη ιστορία και ανθρωπολογική προσέγγιση των Λευκαδίων, όπως θρησκεύονται, λατρεύουν και διακονούν τους ιερούς τους τόπους. Στο βιβλίο υπάρχει και υπομνηματισμένος κατάλογος των ιεραρχών Λευκάδος (284-1940) καθώς και λεξιλόγιο. Στο γέρμα της ζωής του θα αποτολμήσει την έκδοση ενός μικρού βιβλίου 73 σελίδων, “Η νήσος Λευκάς κατά την Αρχαιότητα” θέλοντας να αφήσει ένα δείγμα γραφής για όσα τον απασχόλησαν 60 χρόνια από τότε που ο Δαίρπφελδ έδινε το σύνθημα για την ανίχνευση του αρχαίου παρελθόντος. Στηριζόμενος σε στοιχειώδη βιβλιογραφία, ανάμεσα της και το δικό του φυλλάδιο του 1949, “Το ακρωτήριον Λευκάτας και ο ναός του Απόλλωνος” και στη χρήση των αρχαίων κειμένων, προσπάθησε, χωρίς σπουδαία αποτελέσματα, να καλύψει την τοπογραφία του νησιού και ύστερα να παρακολουθήσει τις περιόδους της λευκαδίτικης ιστορίας στα χρόνια των Κορινθίων, των Μακεδόνων και των Ρωμαίων, εξετάζοντας νομίσματα και επιγραφές.

Δικηγόρος, Γραμματέας της Εισαγγελίας Λευκάδας και Γαιοκτήμονας Από τους καλύτερους δικηγόρους της Λευκάδας στην εποχή του, ιδιαίτερα αγαπητός και ευσυνείδητος. Γεννήθηκε γύρω στα 1860 και πέθανε το 1925.

Δικαστικός Υπάλληλος.

Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια εμπόρων σιτηρών από τη Ρωσία. Γεννήθηκε το 1845 και πέθανε το 1926. Πρώτη του σύζυγος ήταν η Χρυσούλα-Βικτώρια Τζώρτζη Καλκάνη και δεύτερη η Κερκυραία Ευριδίκη Βασ. Δαμύρη, μητέρα του γνωστού Λευκαδίτη ιστορικού Κωνσταντίνου Γ. Μαχαιρά. Διετέλεσε βουλευτής Κέρκυρας (για την επαρχία Λευκάδας) από το 1875 και συμμετείχε στην Ζ. Περίοδο από 18 Ιουλίου 1875 μέχρι 17 Ιουλίου 1879. Διετέλεσε επίσης δήμαρχος Λευκάδας το 1891 και το 1899. Θεωρείται ένας πολύ πετυχημένος δήμαρχος: φρόντισε την καθαριότητα, τον φωτισμό και το “πράσινο” της πόλης. Ο Π. Κουνιάκης στο “Η νήσος Λευκάς” (σελ. 71) τον αναφέρει ως “Λαοφιλή Ευπατρίδη”. Γράφει συγκεκριμένα: “Εξωραΐσθη η κεντρική λιθόστρωτος Πλατεία προς τη δυτικήν πλευράν αυτής δια ξύλινων κιγλίδων εντός δε του χώρου εφυτεύθησαν διάφορα άνθη κατεδαφισθείσης της εκεί λίθινης κλίμακος, …. Εξωραΐσθη ο παραλιακός ανθών της πόλεως. Επισκευάσθησαν τα ρείθρα των οδών, το Υδραγωγείον …. Ανηγήρθησαν εις διάφορα μέρη ουρητήρια … Επισκευάσθη το μικρό θεατράκι της πόλεως…” Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδας και γενναιόδωρος δωρητής της από το 1895 μέχρι το 1902. Επί των ημερών του αγοράσθηκαν καινούρια όργανα, έπιπλα και στολές. Ως δήμαρχος της Λευκάδας διέθεσε το μισθό του στην Φιλαρμονική. Ήταν επίσης παθιασμένος φιλόμουσος, έπαιζε διάφορα μουσικά όργανα και συχνά διηύθυνε και την ορχήστρα της. Για τη θερμή του υποστήριξη στη Φιλαρμονική, ο αρχιμουσικός Ουμπέρτο Πέργκολα του αφιέρωσε στις 10/09/1895 τη σύνθεσή του “Εμβατήριον Νίκης” με την αφιέρωση “Τω αξιοτίμω κυρίω Γεωργίω Μαχαιρά, Δημάρχω Λευκάδος”. Το όνομά του, ως ευεργέτης της ΦΕΛ, τοποθετήθηκε σε τιμητική πλάκα, μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1893 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρίας. Το 1926 τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και υπήρξε και Πρόξενος της Αυστρίας. *Στο “Φιλαρμονική Λευκάδος – Ιστορική Πορεία 135 χρόνων” του Αντ. Π. Φίλιππα, Αθήνα 1985, α΄ τόμος, σελ. 212, αναφέρεται ως έτος του θανάτου του το 1922.

Γεννήθηκε στην πόλη της Λευκάδας στις 28 Σεπτεμβρίου 1855. Πατέρας του ήταν ο νομικός Ανδρέας Σπυρίδωνος Βλαντής (1813-1885) και μητέρα του η Αικατερίνη (Νίνα) Φίλιππου Καλκάνη. Η βάφτισή του, με ανάδοχο τον Γεώργιο Φίλιππου Καλκάνη, έγινε στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο της πόλης, στις 20 Νοεμβρίου 1855, με τα ονόματα Αλέξανδρος-Σπυρίδων. Το όνομα της μητέρας του ήταν Μαρία. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Ιούλιο του 1782. Σύζυγός του (1813) η Άννα, κόρη του Λευκαδίτη γερουσιαστή (1803) Σπυρίδωνος Σούνδια. Παιδιά τους ο Ανδρέας, η Μαρία, αργότερα σύζυγος του Γιαννιώτη καθηγητή μαθηματικών και διευθυντή του Δευτερεύοντος Σχολείου Λευκάδας (1829-1841) Σπυρίδωνος Μανάρη, ο Ιωάννης, γραμματεύς του Κακουργοδικείου Λευκάδας και η Ασπασία, σύζυγος του δόκτορος Ευσταθίου Σούρβη. Φοίτησε στο Ελληνικό Σχολείο Λευκάδας από το 1865 ως το 1868 και στις Γ’ και Δ’ γυμνασιακές τάξεις της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων από το 1870 ως το 1872. Σπούδασε νομικά στην Πίζα (1877-1880). Στην Ιταλία έμεινε ως το οπότε γύρισε στη Λευκάδα και άρχισε να δικηγορεί. Ο θάνατος του πατέρα του Ανδρέα το 1885 τον κάλεσε να αναδιφήσει το οικογενειακό αρχείο και να συντάξει τη βιογραφία του, αλλά η ενασχόληση με την ιστορία δεν φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες του. Τα κοινά φαίνεται να τον ενδιαφέρουν περισσότερο: γίνεται συνδρομητής της Φιλαρμονικής Λευκάδας και μετέχει στη διοίκηση της από το 1892, το 1895 και το 1902 θα γίνει και πρόεδρος, ενώ το 1923 θα ανακηρυχθεί επίτιμος πρόεδρος. Από το 1883 έγινε επίτιμος πρόξενος της Ιταλίας και από το 1914 της Γαλλίας. Σε ώριμη ηλικία, αφού είχε υπερβεί τα σαράντα του χρόνια, αποφασίζει να ερευνήσει συστηματικά το λευκαδίτικο παρελθόν, στηριγμένος στις σπουδές και τη γλωσσομάθεια του, τη σημαντική αρχαιολογική του συλλογή, το αρχείο του (οικογενειακό, αλλά και πλουτισμένο από άλλες συλλογές), τη βιβλιοθήκη του και το Αρχειοφυλακείο Λευκάδας. Παρόλο που η έναρξη των δημοσιεύσεων του συμπίπτει με τις ανασκαφές στη Λευκάδα του Γερμανού αρχαιολόγου Γιουλιέλμου Δαίρπφελδ (1853-1940), οι πρώτες μελέτες του δεν αναφέρονται στην αρχαία Λευκάδα, αλλά στις εποχές της ξένης κυριαρχίας (Φράγκοι, Τούρκοι, Βενετοί και Γάλλοι αλλά όχι Άγγλοι). Στην αρχαία Λευκάδα θα αναφερθεί αργότερα με ένα σημαντικό του δημοσίευμα για τις πόλεις της ανά τους αιώνες και ένα μικρό δημοσίευμα για τον Λευκάτα. Δύο θεματολογικοί κύκλοι θα ολοκληρώσουν το έργο του ολιγογράφου ιστορικού: ο προσωπογραφικός, με βιογραφίες προσωπικοτήτων, που δεν είχαν πάντοτε σχέση με τη Λευκάδα, και ο κύκλος του γλωσσικού ζητήματος για το οποίο είχε ιστορική και συγκριτική γνώση αλλά και άποψη. Το 1901 δημοσίευσε δύο σειρές επιφυλλίδες στη λευκαδίτικη εφημερίδα “Ώρα” για το Κάστρο της Λευκάδας και τους ναούς του (Δημοσιεύματα, αρ. 5) και την κατάκτηση της Λευκάδας από τους Βενετούς το 1684 (αρ. 6). Ήταν προανάκρουσμα και στηρίζονταν στο ερευνητικό υλικό από το οποίο προήλθε το βιβλίο του “Η Λευκάς υπό τους Φράγκους, τους Τούρκους και τους Ενετούς” (1204-1797), που τυπώθηκε στο τυπογραφείο των αδελφών Αθανασίου Τσιρίμπαση στη Λευκάδα και κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1902. Το δοκίμιο του Βλαντή παρέμεινε μοναδικό για τη Λευκάδα επί 78 χρόνια, ως προς τη Φραγκοκρατία και Τουρκοκρατία (ως το 1980 που εκδόθηκε η Ιστορία της Νήσου Λευκάδος, τ. Α’, του Π. Γ. Ροντογιάννη) και για 49 χρόνια ως προς τη Βενετοκρατία (ως το 1951, που εκδόθηκε το “Η Λευκάς επί Ενετοκρατίας” του Κ. Γ. Μαχαιρά). Ο Βλαντής δεν θα εκδώσει άλλο βιβλίο για την ιστορία της Λευκάδας. Το 1910 βρίσκεται στην Αθήνα ως αντιπρόσωπος του νομού Κέρκυρας, στον οποίο υπαγόταν και η Λευκάδα, στη Β’ Αναθεωρητική Βουλή 1910-1911. Ο επόμενος κύκλος συγγραφικών ενδιαφερόντων του Βλαντή είναι οι βιογραφίες. Βιογράφησε δοκιμιακά και σύντομα τον Ιωάννη Λάσκαρη, 1445-1535 (αρ. 16), τρεις συγχρόνους διδασκάλους του Γένους, τον Αθανάσιο Ψαλίδα, 1767-1829, ο οποίος τον τελευταίο μισό χρόνο της ζωής του ήταν διευθυντής του Δευτερεύοντος Σχολείου Λευκάδος, πέθανε στη Λευκάδα και ετάφη στον Άγιο Μηνά, τον Δημήτριο Δάρβαρη, 1757-1823 και τον Κυθήριο λόγιο και δάσκαλο στη Βενετία Σπυρίδωνα Βλαντή, 1765-1830 (αρ. 17). Ο τελευταίος κύκλος δημοσιευμάτων του Βλαντή ήταν για το γλωσσικό ζήτημα που ταλάνιζε την ελληνική κοινωνία. Τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν δημοσίευε. Ο Βλαντής πέθανε στη Λευκάδα στις 6 μ.μ. της Τρίτης, 8 Μαρτίου 1938, σε ηλικία 83 ετών από βρογχοπνευμονία. Τον θάνατο πιστοποίησε ο γιατρός Κωνσταντίνος Καββαδάς. Κηδεύτηκε στη Μητρόπολη της Λευκάδας. Τους επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο Γεώργιος Λάζαρης, ο Αριστομένης Αλβανίτης και ο Κωνσταντίνος Κατηφόρης. Η βιβλιοθήκη του δωρίθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη και μέρος της, τουλάχιστον, υπάρχει στη σημερινή Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας.

Γεννήθηκε το 1815. Αξιόλογη προσωπικότητα της εποχής του, μαιευτήρας. Το 1866, μαζί με τους συνάδελφούς του Μάρκο Καλκάνη, Αντώνιο Σέρβο και Ζαφείριο Σέρβο, συντάσσει επιστολή προς το Δήμο Λευκάδας με την οποία δηλώνει την επιθυμία του να προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του προς το Δημοτικό Νοσοκομείο Λευκάδας. Νυμφεύθηκε σύζυγο από την οικογένεια Ψωμά, όπως μας πληροφορεί ο Πάνος Κουνιάκης στην ενδιαφέρουσα εργασία του “Η σύγχρονος Λευκάς”, όπου στην ενότητα «Ακμάσαντες επιστήμονες» τον χαρακτηρίζει ως μαιευτήρα «δεξιότατον» και υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι «εξελίχθηκε εις κορυφαίον επιστήμονα» και ότι «πολλαπλώς έδρασε εν τη νήσω». Ο Κωνσταντίνος Αλβανίτης εκτός από την επιστήμη του ασχολήθηκε με τα κοινά. Το 1850, όταν ήταν δήμαρχος, υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης της Φιλαρμονικής Εταιρείας Λευκάδος. Επί Δημαρχίας του επισκέφτηκε τη Λευκάδα η Αυτοκράτειρα Ελισσάβετ της Αυστρίας.* Διετέλεσε δήμαρχος επίσης την περίοδο 1887-1891. Διετέλεσε Πρόεδρος της ΦΕΛ από το 1879 και πιθανόν μέχρι το 1891. Έγραψε πολλά ιατρικά άρθρα σε περιοδικά της εποχής του. Λέγεται ότι ήταν γιατρός του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, με τον οποίο τον συνέδεε μεγάλη φιλία και ήταν πατέρας του επίσης γιατρού Αριστομένη Αλβανίτη. Πέθανε το 1909.

Δημαστυνόμος και Διευθυντής της Εκτελεστικής Αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια της παράδοσης και παραλαβής της Λευκάδας, στις 21 Μαΐου του 1864, παρευρέθη ως διοικητής του αποσπάσματος των δέκα ανδρών της Ιονίου Χωροφυλακής, ελλείψει Ελληνικού Στρατού, ενώ η ΦΕΛ παιάνιζε.

Γιος του Πέτρου Δρακόπουλου. Δεν αναφέρεται ως πρόεδρος από τον Κωνσταντίνο Μαχαιρά, ωστόσο το όνομά του αναφέρεται πρώτο στις υπογραφές σε Συμβόλαιο Μαθητείας της 21ης Νοεμβρίου 1858.

Ήταν γιος της Ντορίνας (Χρυσούλας) Καλκάνη – Πετριτσοπούλου και του Φίλιππου Καλκάνη και αδερφός των βουλευτών Μάρκου και Άγγελου Καλκάνη. Εισοδηματίας και δήμαρχος Λευκάδας (ανέλαβε 1871 -1874 και 1883-1887). Πέθανε το 1902. Υπήρξε και πρόεδρος της ΦΕΛ από το 1853 μέχρι το 1858 και από το 1892 μέχρι το 1895. Τον Ιούλιο του 1883, ο πρώην Αρχιμουσικός (1850-1856) της Φιλαρμονικής Κόμης Αντώνιος Καπνίσης, 29 χρόνια μετά την αναχώρησή του από τη Λευκάδα, έστειλε από τη Ζάκυνθο που ζούσε μια ιδιόγραφη σύνθεσή του σε ρυθμό Πολωνέζας, στον Γεώργιο Καλκάνη με την αφιέρωση: “Ύμνος πρωτότυπος δια Κλειδοκύμβαλον “Ο Θρίαμβος”. Συνετάχθη παρά του Μουσικοδιδασκάλου Αντωνίου Καπνίση και παρά του ιδίου αφιερούται εις τον Σεβαστόν Κύριον Δήμαρχον Λευκάδος, πόλεως Γεώργ. καλκάνην, ως συγχαρητήριον της αισίου εκλογής εν Λευκάδι τη 3 Ιουλίου 1883, εγένετο εν Ζακύνθω, χάριν απέιρου σεβασμού τη 3 Ιουλίου 1883″ Ο Γιώργος Καλκάνης αποτελεί επίλεκτο μέλος της εμποροπλοιοκτητικής ομάδας που αναπτύχθηκε στη Λευκάδα ιδιαίτερα την περίοδο 1848-1868. Είναι ιδιοκτήτης, μαζί με τον αδερφό του Μάρκο ιστιοφόρων σκαφών που καταπιάνονται ιδιαίτερα με το εμπόριο των σιτηρών. Επειδή η ομάδα αυτή δεν μπορεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις στη ναυτιλία και το εμπόριο στα μέσα της δεκαετίας του ’60 θα επενδύσει στη γη και σ’ άλλες ακίνητες αξίες. Το 1867 ο Γεώργιος Καλκάνης θα συμμετάσχει μαζί με άλλους εμπόρους και εξέχοντα μέλη της λευκαδίτικης κοινωνίας στην πρώτη συνεταιριστική προσπάθεια στη Λευκάδα που είχε ως σκοπό την αξιοποίηση και εκμετάλλευση των αλυκών του νησιού. Ήταν πατέρας της Ακριβής Τσαρλαμπά και παππούς του πολιτευτή και δικηγόρου Μάρκου Τσαρλαμπά

Εισοδηματίας, γιος του Γεωργίου Στεφανίτση, με καταγωγή ή από την Πρέβεζα ή από την Κεφαλονιά και της Πορφύρως Σπύρου Αρνόπουλου. Γεννήθηκε το 1810 και πέθανε το 1869. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη Δημητρίου Αθανασίου Μόστρα και απέκτησαν πέντε παιδιά. Ήταν ο πατέρας της Χαρίκλειας Στεφανίτση, συζύγου του Ιωάννη Σ. Σικελιανού και μητέρας του ποιητή Άγγελου Σικελιανού. Ήταν επίσης πρώτος εξάδερφος του ήρωα γιατρού Πέτρου Δημητρίου Στεφανίτση. Διετέλεσε πρόεδρος της ΦΕΛ κατά την ίδρυσή της.